Historia

Budynek powstał ok. 1910 roku. W latach 20. XIX w. właścicielem kamienicy był Oton Johann, mistrz murarski, który najprawdopodobniej wynajmował mieszkania dla urzędników pobliskiego Banku Rzeszy, urzędników sądowych i nauczycieli z pobliskiej – Renomowanej – Wyższej Szkoły dla Dziewcząt, mającej swoją siedzibę przy ob. pl. Daszyńskiego.

Kamienica nie uległa zniszczeniu podczas II wony światowej. Po jej zakończeniu, przeszła na własność Skarbu Państwa i funkcjonowała jako budynek mieszkalno-usługowy, w którym swoje siedziby miały różne zespoły adwokatów. W 2002 r. kamienicę wpisano do rejestru zabytków województwa opolskiego.

Opis

Kamienica położona jest w śródmieściu Opola w obrębie zwartej zabudowy południowej pierzei ulicy Damrota. Zlokalizowana jest w niewielkiej odległości od placu Daszyńskiego, na południe od Rynku oraz na północny-wschód od Dworca PKP. Utrzymana w stylu postsecesji z elementami eklektycznymi kamienica została wzniesiona na planie prostokąta, wydłużonego wzdłuż osi wschód - zachód.

Jest to obiekt murowany z cegły i tynkowany, charakteryzujący się zwartą bryłą o nieznacznie wysuniętych ryzalitach w osiach skrajnych elewacji frontowej, w obrębie których umieszczone zostały loggie balkonowe. Budynek jest w całości podpiwniczony, czterokondygnacyjny z częściowo użytkowym poddaszem, krytym dachem dwuspadowym w połaci którego znajdują się lukarny powiekowe. Elewacja północna (frontowa) jest 8-osiowa, symetryczna, artykułowana wyodrębnioną strefą cokołową, powyżej której uwtorzono w tynku boniowane w układzie pasowym. Poziom pierwszej kondygnacji zamyka fryz zdobiony motywem meandru, na którym wspierają się pilastrami dzielące wyżej znajdujące się piętra. Osie wyznaczaczone zostały prostokątnymi otworami okiennymi dwu i trójdzielnymi. Główne wejście znajduje się w osi środkowej, nieco na lewo od niego w przyziemiu ryzalitu po zachodniej stronie ulokowano bramę przejazdową, zamkniętą łukiem koszowym. Charakterystycznymi elementami ozdobnymi fasady są: płyciny podokienne tworzące ramy stylizowanego klimationu na poziomie trzeciej i czwartej kondygnacji oraz wypukłe, murowane balustrady zdobione motywem festonów i kaboszonów. Zaakcentowany został również poziom pierwszej kondygnacji, gdzie w prostokątnych płycinach podokiennych dodano motyw guzów.

Wewnątrz kamiennicy znajdują się sklepienia odcinkowe (piwnica), płaskie drewniane na legarach w pomieszczeniach mieszkalnych oraz typu Kleina (brama przejazdowa).

Obiekt jest zamieszkany, dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Joanna Banik, Katarzyna Latocha, OT NID w Opolu, 19.07.2018 r.