Historia obiektu

Budynek ob. cerkwi wzniesiono w XVII w. (zap. w 1655 r.) na wzgórzu o charakterze obronnym, dawnym grodzisku, prawdopodobnie jako budynek mieszkalny bądź sakralno-obronny, wraz z fortyfikacjami bastionowymi. Gruntowny remont i przebudowę na cerkiew w stylu klasycystycznym, budynek przeszedł w 1836 r. i po nim został konsekrowany. Ponownie cerkiew była remontowana w 1930 r. z inicjatywy księdza Józefa Marynowicza. W l. 1947-1989 budynek cerkwi stał nieużytkowany. W 1988 r. budynek przekazano we władanie parafii rzymsko-katolickiej, rok później grekokatolikom. w l. 1987-94 miał miejsce gruntowny remont obiektu.

Opis obiektu

Cerkiew położona jest w środkowej części wsi, na cyplu kończącym grzbiet górski biegnący od Pacławia, skierowanym na pn., o stromych, zadrzewionych skarpach, schodzących do doliny rzeki Wiar. Od pd. teren przycerkiewny ograniczony jest wałem ziemnym.

Cerkiew została zbudowana jako orientowana, jednoprzestrzenna, z dwuprzęsłową nawą poprzedzoną przedsionkiem i jednoprzęsłowym sanktuarium, do którego od wsch. przylega niewielka zakrystia. Prostopadłościenny korpus wsparty od pn. trzema i od pd. jedną przyporą, przykryty jest dachem czterospadowym, a zakrystia trójspadowym. Nad nawą ulokowano wieżyczkę na sygnaturkę w formie hełmu z latarnią. Dominantę bryły stanowi dwukondygnacyjna wieża nad przedsionkiem. Budynek wymurowano z cegły i kamienia, dach pokryto blachą. W ścianach nawy i w emporze nad przedsionkiem umieszczono półkoliste okna, w wieży prostokątne zamknięte segmentowo, w ścianie pd. zachowały się ślady po zamurowanej strzelnicy. We wnętrzu przykrytym sklepieniem żaglastym na gurtach zachowały się polichromie z 1. poł. XIX w. oraz ikonostas z k. XIX w.

Dostępność dla zwiedzających: Cerkiew dostępna okazjonalnie wg zmiennego grafiku.

Autor noty: Barbara Potera, OT NID Rzeszów, 12-04-2017 r.