Historia

Dwór w Myślenicach usytuowany na terenie dawnego wójtostwa i zespołu dworskiego w Dolnej Wsi, przy wytyczonym w latach 1784 – 88 trakcie „cesarskim”, został zbudowany w latach 80. XVIII w., staraniem księżnej Franciszki Krasińskiej, po wykupieniu przez nią dawnego wójtostwa w 1777 r. Dwór powstał zapewne z użyciem materiału rozbiórkowego, uzyskanego ze zniszczonego wówczas, usytuowanego po przeciwległej stronie ulicy wczesnorenesansowego dworu Wawrzyńca Spytka Jordana. Został zbudowany jako piętrowy dwór późnobarokowy, murowany z kamienia łamanego i cegły, tynkowany, Budynek był przebudowywany w XIX i XX w., z drugorzędnymi zmianami detalu elewacji (zapewne powiększenie okien, zmiana stolarki).

Na przełomie XIX i XX w dawnym dworze, na parterze mieścił się urząd pocztowy, na piętrze mieszkania zajmowane przez kolejnych starostów myślenickich. W czasie II wojnie światowej gmach został częściowo zniszczony, nadal jednak był użytkowany, na parterze był magazyn, a na piętrze znajdowały się mieszkania. W latach 50. XX w. budynek stał się siedzibą Komitetu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1981 r. użytkownikiem parteru została Biblioteka Pedagogiczna. Obecnie wszystkie pomieszczenia dawnego dworu zajmuje Starostwo Powiatowe w Myślenicach.

Opis

Dawny dwór ks. Krasińskiej jest usytuowany w północnej pierzei dzisiejszej ulicy Reja, dawnej drogi szlaku „cesarskiego”. Dwór jest budynkiem piętrowym, podpiwniczonym, nakrytym dachem łamanym. zbudowanym na rzucie prostokąta z kwadratowymi szkarpami i pozornymi alkierzami na narożnikach w kondygnacji parteru. Układ wnętrza jest dwutraktowy, w zachodniej części rzutu trzytraktowy, z głębokim traktem środkowym, zasadniczo trójosiowy, z dodatkowymi podziałami osiowymi w traktach tylnych. W osi środkowej znajduje się sień, a w jej przedłużeniu, w trakcie tylnym, trójbiegowa klatka schodowa. W większości pomieszczeń parteru zachowały się sklepienia, przeważnie kolebkowe z lunetami o podciętych spływach. Elewacje dworu są rozwiązane jednolicie, zwieńczone profilowanym gzymsem podokapowym, podzielone płaskim gzymsem kordonowym. Elewacja frontowa i tylna są dziewięcioosiowe. W wejściach do sieni zachowały się portale kamienne, późnobarokowe, z profilowanymi węgarami i profilowaną arkadą o łuku koszowym, z kluczem. Dach budynku jest łamany, z trzema facjatami w połaci frontowej. Szkarpy zostały nakryte daszkami namiotowymi. Na zapleczu budynku, znajduje się dawny ogród kwaterowy, stanowiący integralną część dawnego dworu.

Obiekt dostępny.

Oprac. Tomasz Woźniak, OT NID w Krakowie, 10-08-2020 r.