gotyckiego prezbiterium, ze zrealizowanym w 1881 r. neogotyckim korpusem nawowym z wieżą, który zastąpił wcześniejszą, XVI-wieczną nawę o konstrukcji szkieletowej. Wewnątrz prezbiterium renesansowe płyty nagrobne.

Historia

Istnienie parafii w Miechowicach Oławskich potwierdzone zostało w 1361 r.; w l. 30. XVI w. kościół przejęli ewangelicy. Obecne, gotyckie prezbiterium wzniesiono w wieku XV. Zapewne w XVI w. wybudowano nawę w konstrukcji szkieletowej, na podmurówce z kamieni polnych. W 1881 r. świątynię gruntownie przebudowano. Dotychczasowy korpus nawowy zastąpiono nowym, neogotyckim, z wieżą od zachodu, której hełm uszkodzony został w 1945 roku. Świątynia od 1946 r. była nieużytkowana. W 2000 r. w czasie prac ratowniczych zdjęto fragmenty fresków z przedstawieniami św. Mateusza i Bartłomieja, które po konserwacji umieszczono w formie transferów w siedzibie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu.

Opis

Ruina kościoła usytuowana w centrum wsi, otoczona pozostałościami muru cmentarnego z granitowych ciosów i kamieni polnych.

Zachowane mury obwodowe prezbiterium z reliktami sklepień krzyżowo-żebrowych, resztki murów nawy i przybudówek przylegających od pn. i pd. do prezbiterium (z kryptami) oraz wieża bez zwieńczenia. Kościół był orientowaną, jednonawową budowlą, założoną na planie prostokąta, z wyodrębnionym, węższym, poligonalnie zamkniętym, oskarpowanym, gotyckim prezbiterium (XV w.) oraz neogotyckim korpusem nawowym z wieżą od zach. (1881 r.). Wieżę wieńczył ostrosłupowy hełmem, z dekoracyjnymi, trójkątnymi szczycikami.

Prezbiterium i przybudówki murowane z ciosów kamiennych z dodatkiem cegły; wieża i nawa ceglane; widoczne pozostałości tynków. Prezbiterium oddzielone od nawy ostrołukowym łukiem tęczowym; otwory okienne prezbiterium i wieży ostrołukowe. Na ścianach prezbiterium całopostaciowe, renesansowe płyty nagrobne (XVI w.) oraz uszkodzone barokowe epitafium (po 1721 r.). (Dwie inne płyty nagrobne pochodzące z kościoła w Miechowicach Oławskich zostały w l. 90. XX w. wmurowane w auli gmachu głównego Uniwersytetu Opolskiego).

Zabytek dostępny.

Oprac. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 21-07-2015 r.