Historia obiektu

Parafia w Łukawcu została wydzielona z parafii lubaczowskiej i erygowana w 1754 r. Kościół wzniesiono w latach 1754-56 z fundacji bp przemyskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego w miejscu wcześniejszej kaplicy. Był on kilkakrotnie odnawiany i remontowany. Prace wykonane w latach 1948-50 skutkowały częściową wymianą więźby dachowej i pokrycia, zmianą wieżyczki na sygnaturkę i likwidacją zadaszenia biegnącego na całej długości nawy od strony pn., stanowiącego jednocześnie przedłużenie dachu zakrystii. W roku 1952 przemyski malarz Marian Stroński ozdobił wnętrze malowidłami. W 1965 r. umieszczono w ołtarzu głównym siedemnastowieczny obraz Matki Bożej Łaskawej sprowadzony z Tartakowa k. Sokala, koronowany przez papieża Jana Pawła II w 1991 r. (wówczas przeniesiony do nowego kościoła parafialnego – sanktuarium Matki Bożej Łukawieckiej z lat 1980-90). W latach 1974-75 rozbudowano kruchtę, wymieniono gont i szalowanie. W 2007 r. przeprowadzono generalny remont świątyni i wykonano nowe ogrodzenie.

Opis obiektu

Kościół usytuowany jest w centrum wsi przy drodze z Lubaczowa do Wielkich Oczu, na niewielkim wzniesieniu opadającym w kierunku doliny Potoku Łukawieckiego, otoczony starodrzewem, a działka drewnianym parkanem na podmurówce, z bramkami od zach. i pd. We wsch. części działki znajdują się pozostałości fundamentów dawnej kaplicy, od pn. dzwonnica.  

Świątynia jest orientowana (przy niewielkim odchyleniu na pn.- wsch.), założona na rzucie prostokąta, z węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium i kwadratową kruchtą. Od pn. przylega do prezbiterium i nawy prostokątna zakrystia. Kościół wybudowany został z drewna, w konstrukcji zrębowej, wzmacnianej lisicami i oszalowanej, na podwalinie osłoniętej wąskim fartuchem. Konstrukcja dachu jętkowo-stolcowa, a na wysokości trójbocznego zamknięcia prezbiterium krokwiowa z krzyżowymi zastrzałami. Dachy na nawą i prezbiterium są dwuspadowe, z kalenicą na jednym poziomie, z trójpołaciowym zamknięciem od wsch. i zwieńczeniem w formie czterobocznej wieżyczki na sygnaturkę. Nad zakrystią wprowadzono dach trójpołaciowy, nad kruchtą dwuspadowy sięgający kalenicą do wysokości gzymsu. Wszystkie są kryte gontem. Ściany nawy przeprute parami okien wieńczy profilowany gzyms. Od pd. do wnętrza prowadzi prostokątny portal z deskowo-szpungowymi drzwiami i oryginalnymi okuciami. Nawę i prezbiterium nakrywają pozorne sklepienia deskowe o łuku odcinkowym, prześwit pomiędzy nimi zamknięty łukiem zbliżonym do ostrego przecina belka tęczowa z Grupą Ukrzyżowania. Na belce widnieje napis fundacyjny: /IN HONOREX DEI ET CUM CORONARO FUNDATA EST HEAC DOMUS DEI ANNO 1756 FUND. EIUS ECC. VENC. XYER. DE BOGUSŁ. SIERAKOWSKI/.

We wnętrzu wyposażenie z czasów budowy kościoła, w tym ołtarz główny z obrazem Michała Archanioła w zwieńczeniu, ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica, grupa pasyjna na belce tęczowej. Ściany zdobione są dekoracjami malarskimi o motywach roślinno-geometrycznych i symbolicznych pędzla Mariana Strońskiego z Przemyśla.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt z zewnątrz dostępny przez cały rok. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Autor noty: opr. dr Jadwiga Stęchły, OT NID w Rzeszowie, 30-08-2017 r.