Dom ten, jak wiele innych na rynku, do 1846 nie miał sklepu otwierającego się na ulicę.

Historia

Kamienicę zbudowano w 1 połowie XIV w., uzupełniono traktem tylnym przed końcem stulecia. Ok. 1541 należała do starosty opoczyńskiego Stanisława Odrowąża. Później przeszła w ręce rodzin mieszczańskich. Na przełomie XVI i XVII w. dom przebudowano, a najintensywniejsze prace prowadzono ok. 1610, kiedy nadawano mu barokowy kształt. W latach 1640- 1655 należała do Wawrzyńca Tucciego i od jego nazwiska przyjęła się nazwa. Zimą 1683, po powrocie spod Wiednia, Jan III Sobieski jadł tu obiad, a z okien budynku oglądał przedstawienia wystawione na jego cześć. W XVIII w. domem władali Zalewscy, dopiero w latach 60. XVIII w. przeszedł drogą koligacji na Wielowiejskich. Ok. 1770 nastąpiła kolejna adaptacja. Prace remontowe podjęte przez Karola Kryszkiera w 1781 dla Marianny z Dąbskich Wielowiejskiej i jej syna, szambelana Stanisława Augusta, ograniczyły się do doraźnego wzmocnienia konstrukcji budynku. Szersza modernizacja nastąpić miała u schyłku XVIII w. Nie można jednak wykluczyć ewentualności powstania klasycystycznej fasady i wnętrz pałacu Wielowiejskich jeszcze w latach 80. XVIII w. W 1831 budynek nabył Michał Stróżecki, a w 1848 - pechowo - Feliks Lewicki. Mieściła się tam (od 1795) apteka „Pod Złotą Koroną”, której godło zachowało się na fasadzie. Do 1846 w budynku działała tzw. poczta pruska odprawiająca dyliżanse do Wrocławia. Po pożarze w 1850 gmach odnowiono. W 1863 budynek kupił Juliusz John. W latach 1908-1909 przebudowano parter dostosowując do współczesnych wymogów handlowych. Nadbudowa III i IV piętra, według projektu Adolfa Siódmaka, miała miejsce w latach 1922-1925. W tym samym czasie przebudowano, według projektu Beniamin Torbe dwie oficyny boczne z 1 połowy XVII w. oraz oficynę tylną pochodzącą z przełomu XIV i XV w. W latach 1978-1985 oraz 1987 w budynku prowadzono kompleksowe prace remontowo-konserwatorskie.

Opis

Trzypiętrowa, czteroosiowa kamienica z wyjątkowo wysokim poddaszem. Jej remont przeprowadzony już w XXI w. stał się powodem gwałtownych polemik i śledztwa. Wedle prokuratury prace miały być prowadzone bez zezwolenia i trwale zniszczyć zabytkowy budynek, powodując również zakłócenie sylwety pierzei południowej Rynku Głównego. Prokuratura zarzucała, że w trakcie robót zniszczono też wystrój wewnętrzny kamienicy (m.in. usuwając kominek wraz z lustrem i obudową z charakterystycznym ornamentem). Zarzuty nie zostały potwierdzone przez sąd.

Obiekt dostępny w różnym stopniu; z zewnątrz bez ograniczeń, wewnątrz, w godzinach pracy placówek handlowych i instytucji.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20-04-2016 r.