Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kamienica Pod św. Janem Kapistranem - Zabytek.pl

kamienica Pod św. Janem Kapistranem


kamienica XV w. Kraków

Adres
Kraków, Rynek Główny 26

Lokalizacja
woj. małopolskie, pow. Kraków, gm. Kraków

Jedna z najstarszych kamienic rynkowych; według tradycji miał w niej mieszkać podczas pobytu w Krakowie (1453-1454) włoski kaznodzieja św.

Jan Kapistran (Giovanni da Capestrano). Aby upamiętnić to wydarzenie na wysokości I piętra (na rogu Rynku i ul. Wiślnej) umieszczono posąg świętego.

Historia

Murowany obiekt wzniesiono w tym miejscu w 2 połowie XIV w., a w następnym stuleciu rozbudowano. W XIV w. była własnością książąt mazowieckich i stąd jedna z nazw: Książęca. Z tego czasu pochodzą górne sklepienia i kamienne odrzwia. W 1494 w tym domu miało zatrzymać się poselstwo z dożą weneckim Dandolo, udające się do Poznania, do króla Jana Olbrachta. Inną znaną postacią, która mieszkała w kamienicy (rzekomo połowa XVI w.) był mistrz Jan Twardowski, słynny czarnoksiężnik. Kamienicę przebudowano w 1 połowie XVI w., a po raz kolejny w latach 1602-1614. W XVII stuleciu dom zwany "podparty" (od wzmacniającej konstrukcję przypory) lub "stara kamienica" był własnością Gostkowiczów i Gordonów. Gordonowie, którzy otrzymali indygenat w 1658, wywodzili się ze Szkocji, od margrabiego de Huntileus, spokrewnionego z Marią Stuart. W Krakowie nazywano ich więc powszechnie Huntlejami. Po Piotrze Gordonie, superintendencie krakowskim, kamienicę odziedziczyli synowie: pułkownik Franciszek Gordon, Karol Gordon, komendant milicji krakowskiej, oraz Józef i Wincenty Gordonowie. Za ich władania, ale dopiero w 2 połowie XVIII w., miała miejsce nadbudowa II piętra. Od Gordonów, w 1788 nabył dom Wincenty de Friedensfeld Laskiewicz, najzamożniejszy kupiec i bankier krakowski. Jego córka, słynna z urody Elżbieta, poślubiła młodego artystę Michała Skotnickiego, była kolejną właścicielką domu był Skotnicka, a następnie - w 1829 - Emilia z Brzozowskich Kicińska. W XIX w. usunięto z murów kamienicy łańcuch zamykający ulicę. Po pożarze w 1850 kamienicę odbudowano i podwyższono według projektu Teofila Żebrawskiego. W okresie międzywojennym kamienicę zmodernizowano według koncepcji Piotra Jurkiewicza. Kompleksowy remont przeprowadzono w 1977. Niestety, w 2005 w restauracji mieszczącej się na parterze budynku, wybuchł pożar który strawił część budynku.

Opis

Narożna, trzykondygnacyjna, czteroosiowa kamienica z użytkowym poddaszem. Pod koniec XIX w otrzymała formę zbliżoną do palladiańskiego pałacu. Przekształcona klasycyzująca fasada. Parter stanowi cokół dla pilastrów biegnących przez dwie kolejne kondygnacje wspierających ostatnie piętro. W budynku zachowały się rozległe, gotyckie piwnice.

Obiekt dostępny w różnym stopniu; z zewnątrz bez ograniczeń, wewnątrz, w godzinach pracy placówek handlowych i instytucji.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, . 20-04-2016 r.

Rodzaj: kamienica

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_12_BK.197415, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_12_BK.424418