Historia

Obecna ul. Floriana Szarego ukształtowana została po likwidacji umocnień miejskich, trwającej od 1877 r.; sąsiadujący z łaźnią park jest fragmentem promenady, natomiast zabudowa ulicy pochodzi z początku XX wieku. Budynek łaźni miejskiej (Mariannenbad) powstał w 1906 r., jak informuje data umieszczona w kartuszu portalu wejścia głównego. Łaźnia, oferująca usługi o charakterze higienicznym oraz terapeutycznym, mieściła się na parterze. Na pozostałych kondygnacjach znajdowały się mieszkania. Łaźnię zlikwidowano w latach 70. XX w. — wówczas pozbawiono budynek pierwotnego wyposażenia i wystroju. Budynek remontowany był w latach 90. XX wieku. Obecnie mieszczą się tu lokale usługowe, m.in. gabinety lekarskie.

Opis

Budynek dawnej łaźni miejskiej usytuowany jest u zbiegu obecnych ulic Floriana Szarego i Tadeusza Kościuszki, narożny, o zróżnicowanej bryle, wolnostojący, wąską elewacją frontową skierowany na północ.

Budynek murowany z cegły; wzniesiony na planie wieloboku, rozszerzającego się w kierunku południowym, wysoko podpiwniczony, w części północnej czterokondygnacyjny, kryty dachem płaskim; w części południowej dwuskrzydłowy – skrzydło wschodnie dwukondygnacyjne, kryte dachami dwuspadowymi, z tarasem w południowo-wschodnim narożniku; skrzydło zachodnie trójkondygnacyjne, kryte dachem dwuspadowym. W elewacji północnej trójkondygnacyjny półokrągły wykusz zakończony tarasem, otoczonym kolumnadą. Elewacje na cokole z licowanej cegły; powyżej tynkowane; zdobione poziomymi boniami w poziomie I i II kondygnacji, artykułowane boniowanymi lizenami. Detal architektoniczny wyrobiony w tynku w postaci aplikacji w formie m.in. rozet, podwieszonych girland, festonów i pasów ornamentalnych. Okna o zróżnicowanych kształtach – w I kondygnacji zamknięte łukiem pełnym, pozostałe – prostokątne i zamknięte odcinkowo.

Główny korytarz I kondygnacji nakryty pseudosklepieniem z gurtami pokrytymi sztukateryjną, roślinną dekoracją.

Zabytek dostępny.

oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 04-06-2019 r.