Historia

Kościół wzmiankowany był w 1438 i 1441 r. W obecnej postaci został wzniesiony w latach 1765-1768. Powstał na miejscu późnośredniowiecznej świątyni z końca XV w. z wykorzystaniem murów jej wieży, w 1772 r. zwieńczonej hełmem. Był remontowany w 1962 r. i w ostatnich latach. Otacza go cmentarz z kamiennym murem ogrodzeniowym i bramą.

Opis

Świątynia usytuowana jest w centrum wsi, po południowej stronie szosy. Utrzymana w stylu późnego baroku, jest orientowanym, jednonawowym obiektem, wzniesionym z kamienia łamanego i cegły. Została oparta na planie prostokąta z nieznacznie węższym, prosto zamkniętym prezbiterium. Na osi korpusu od strony zachodniej znalazła się wieża o kwadratowej postawie, od połowy wysokości przechodząca w ośmiobok. Od południa dostawiono aneksy kruchty oraz kaplicy. Korpus i kruchta kościoła nakryte zostały dachami dwuspadowymi, a prezbiterium i kaplicę zwieńczono dachem trójpołaciowym. Wieża otrzymała kryty blachą, baniasty hełm z latarnią. Tynkowane elewacje o ściętych narożach otynkowano w schemacie ramowym – z szerokimi, wspartymi na cokole lizenami wydzielającymi osie okienne i dźwigającymi profilowany gzyms koronujący. Obszerne otwory okienne otrzymały półkoliste, lekko nadwieszone zamknięcie i osadzone zostały w malowanych opaskach z kluczem. Okna zakrystii sadzono w uszakowych obramieniach z piaskowca i zabezpieczono kratami. W górnej partii wieży znalazły się zamknięte koszowo przeźrocza w piaskowcowych oprawach. Od północy umieszczono tarczę zegara. W przyziemiu wieży, w zachodnich elewacjach kościoła i zakrystii umieszczono piaskowcowe portale, z których jeden jest obecnie zamurowany. Trójprzęsłowa nawa kościoła i pojedyncze przęsło prezbiterium osłonięte zostały sklepieniem żaglastym, wspartym na na gurtach i przyściennych pilastrach o kompozytowych głowicach. Przyziemie dwukondygnacyjnej empory zachodniej sklepiono krzyżowo. Na barokowe wyposażenie kościoła składają się: prospekt organowy, ołtarz główny Madonny z Dzieciątkiem i ambona oraz zespół obrazów olejnych z XVIII w. Uzupełniają go ołtarze boczne z przełomu XVIII/XIX w. Uwagę zwraca antepedium ze srebrnej blachy z trybowanym ornamentem o datą 1776. Kościół otoczony jest cmentarzem z kamiennym murem ogrodzeniowym i okazałą bramą. 

Kościół dostępny z zewnątrz bez ograniczeń, wnętrza – wyłącznie w trakcie nabożeństw. Informacja w parafii.

Oprac. Piotr Roczek, OT NID we Wrocławiu, 21.01.2019 r.