Przesieki Śląskiej.

Usytuowanie i opis

Grodzisko zlokalizowane jest w obszarze dużego kompleksu leśnego rozciągającego się między wioskami Gnojna i Jeszkotle, około 600 m na południe od przysiółka i folwarku Zielonkowice, po zachodniej stronie drogi leśnej, około 60 m na południowy-zachód od grodziska nr 1. Grodzisko zostało założone na planie czworoboku z zaokrąglonymi narożami, o wymiarach około 70x75 m. Płaski majdan otoczony jest fosą o szerokości około 2-3 m i wałem o szerokości u podstawy około 4-5 m. Powierzchnia majdanu od wschodu, zachodu i południa otoczona jest niskim, słabo czytelnym nasypem będącym wewnętrznym wałem. Od strony północnej widoczne jest wejście o szerokości około 2-3 m. Być może współczesne. Przy wschodnim boku założenia wynosi się kopiec o owalnej podstawie o średnicy około 15 m i wysokości około 1,5 m. Obecnie wyżej opisany układ czytelnie rysuje się w terenie, cały porośnięty jest drzewami i krzewami.

Historia

Chronologię obiektu określono wstępnie na XIV-XV wiek na podstawie znalezionych fragmentów naczyń podczas powierzchniowych badań weryfikacyjnych. Należy wykonać szersze rozpoznanie sondażowe grodziska.

Stan i wyniki badań

Grodzisko znane było lokalnym historykom od końca XIX wieku. Wówczas rozpoznanie wykonał O. Vug. Nazwał go „Hof”. Wg jego informacji już w XIX wieku zostało ono zniszczone karczowaniem lasu i dlatego zapewne żaden z późniejszych badaczy nie starał się go odnaleźć. Badania weryfikacyjne przeprowadził Z. Bereszyński w 2003 roku. Stwierdził, że jest ono dobrze zachowane. Na kopcu grodziska znalazł 3 fragmenty naczyń dotowanych ogólnie na okres średniowieczny. Grodzisko nr 2 jest inaczej zbudowane niż sąsiedni obiekt nr 1. Bez badań sondażowych trudno określić jego funkcję i potwierdzić chronologię. Na pewno jest obiektem zlokalizowanym na zachodniej krawędzi tzw. Przesieki Śląskiej.

Grodzisko położone jest na gruntach Lasów Państwowych. Położone jest w pobliżu lokalnej trasy z Grodkowa, przez Gnojną do Strzelina. Dojść można od folwarku Zielonkowice na południe, najpierw drogą polną, następnie leśną, z której obiekt jest dobrze widoczny.

Oprac. Krzysztof Spychała, 13.12.2014 r.