Historia

O ile potwierdzona zostanie wczesnośredniowieczna chronologia (IX-XII wiek według tablicy informacyjnej) założenia obronnego to funkcjonowało ono prawdopodobnie na terenie plemiennym Ślężan. W 2 ćwierci XIII wieku pojawiły się pierwsze wzmianki o dawnej wsi służebnej Złotniki (Goldschmiede, Gross Goldschmieden), która istniała w tym miejscu.

Opis

Grodzisko jest położone w obrębie mezoregionu Równiny Wrocławskiej, na prawym brzegu Ryńki – dopływu Bystrzycy, w południowej części Parku Złotnickiego. Około 300 m na północny zachód znajduje się grodzisko nr 2/161, datowane na okres późnego średniowiecza.

Powierzchnia grodziska wynosi około 95 arów. Do rejestru zabytków wpisano obszar większy niż samo stanowisko – ponad 2,7 ha. Stanowisko jest częściowo zniszczone. Grodzisko bywa określane jako refugialne tzn. ucieczkowe. Okoliczna ludność chroniła się w tym umocnionym wałami miejscu w wypadku zagrożenia najazdem.

W okresie międzywojennym grodzisko poddawano prospekcjom powierzchniowym. Badania wykopaliskowe pozwoliłyby ostatecznie wyjaśnić jaka była funkcja obiektu i czy sugestie dotyczące wczesnośredniowiecznej chronologii są właściwe.

Zabytek dostępny, oznakowany. Przez Park Złotnicki, w pobliżu grodziska, przebiega oznaczony kolorem żółtym szlak dookoła Wrocławia im. doktora Bronisława Turonia.

oprac. Donata Trenkler, OT NID we Wrocławiu, 15-01-2016 r.