Usytułowanie i opis

Stanowisko położone jest w obrębie mezoregionu Pradoliny Wrocławskiej, na prawym brzegu, ok. 720 m na południowy wschód od centrum wsi, około 450 m na południowy wschód od mostu na kanale Odry.

Grodzisko w Gajkowie zachowało się jako założony na planie czworokąta z zaokrąglonymi narożami nasyp o wymiarach: u podstawy 37 x 40 m, na górze 22,5 x 25 m i wysokości ok. 4 m. Kopiec jest otoczony fosą szerokości do 8-10m. Wał zewnętrzny ma wymiary: szerokość – 7 m, wysokość – 1,5 m.

Historia

Pierwsze wzmianki o miejscowości Gaykowe pochodzą z 1276 i zawarte są w dokumencie wydanym przez księcia Henryka IV, na mocy którego majątek przeszedł w ręce książęcego marszałka Pakosława Zdzieszyca. W latach 1392-1500 dobra w Gajkowie należały do wrocławskich krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą.

Stan i wyniki badań

Grodzisko w Gajkowie było znane w okresie międzywojennym. W latach 1926 i 1933 badania powierzchniowe przeprowadził Fritz Geschwendt, w 1966 Tadeusz Kaletyn. W 1972 roku Eugeniusz Cnotliwy, Tadeusz Nawrolski i Ryszard Rogosz wykonali badania wiertnicze. W 1976 roku badania sondażowe prowadził Antoni Pawłowski. W 1977 roku inwentaryzację obiektu przeprowadził Tadeusz Kaletyn, w 1978 Ludwik Kamiński. W 1985 w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski stanowisko było badane powierzchniowo przez Ludwika Kamińskiego i Andrzeja Kosickiego.

W trakcie badań sondażowych na majdanie grodziska stwierdzono obecność warstwy kulturowej miąższości 30-40 cm i warstwę nasypu kopca miąższości 1,2-1,5 m. Poza tym znaleziono ułamki ceramiki barwy kremowej i stalowoszarej oraz fragmenty cegieł. 

Zabytek jest oznakowany i dostępny. Obszar Natura 2000.

Oprac. Donata Trenkler, OT NID we Wrocławiu, 29.11.2018 r.