Usytułowanie i opis

Grodzisko jest położone w obrębie mezoregionu Równiny Wrocławskiej, mikroregionu Wysoczyzny Średzkiej, w obrębie wsi, około 250 m na północ od kościoła, na wysokości kapliczki słupowej i budynków nr 25a i 25b (za zabudowaniami).

Południowa partia grodziska jest zniszczona przez pozyskiwanie piasku. Wymiary zachowanej części u podstawy wynoszą: 32 x 22 m, u góry: 25 x 15 m. Szerokość fosy otaczającej nasyp waha się od 8 do 10 m, wysokość nasypu wynosi ok. 4 m. Prawdopodobnie pierwotnie wymiary założenia obronnego u postawy wynosiły 32 X 35 m. Na majdanie stał murowany budynek, który nie zachował się.

Historia

Po raz pierwszy wieś była wzmiankowana w źródłach w 1329 r. Wówczas tutejszy pleban i proboszcz Jacob z Karczyc byli świadkami w sporach o dziesięcinę. Pierwsze informacje o dobrach w Paździornie pochodzą z 1335 r. W tym czasie Heinrich von Baruth sprzedał braciom Bichrichenom 10 łanów w Paulisdorff. Wiadomo, że w 1348 r. królewski wasal Dietrich Pelcke przekazał dobra w Paździornie Güntherowi Birichinowi. Kolejne informacje o wsi i dobrach w Paździornie pochodzą z późniejszych czasów.

Stan i wyniki badań

Przed 1930 r. grodzisko poddał oględzinom i opisał Max Hellmich. W 1957 stanowisko penetrował powierzchniowo Stanisław Siedlak, w 1964 i 1965 r. Andrzej Liwoch. W 1975 r. Antoni Pawłowski podjął badania sondażowe. W 1975 Tadeusz Nawrolski i Romuald Rogosz przeprowadzili badania wiertnicze. Kilkukrotnie stanowisko było inspekcjonowane przez przedstawicieli urzędu konserwatorskiego. W 1992 Witold Nawalicki i Wiesław Rośkowicz przeprowadzili badania powierzchniowe w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski. 

W trakcie badań sondażowych na majdanie zarejestrowano warstwę ciemnożółtej gliny o miąższości od 20 do 70 cm, przemieszanej z próchnicą i fragmentami cegieł, pod nią uwidoczniono 25 cm grubości warstwę zielonożółtej gliny z fragmentami cegieł. Niżej odkryto warstwę gliny z białym piaskiem i zaprawą (wylewką?). Pod nią zalegała warstwa nasypową kopca miąższości od 3,1 do 3,6 m, którą stanowił piasek z domieszką gliny. Badacze doszli do wniosku, że na majdanie wzniesiono murowany budynek długości około 15 m. W trakcie badań pozyskano zabytki ruchome, głównie fragmenty cegieł i ceramiki naczyniowej, w tym zdobionej ornamentem dookolnego rowka. 

Zabytek jest dostępny. W 2009 roku na zachód od Paździorna został wytyczony odcinek szlaku św. Jakuba, podążający z góry Ślęży do Kostomłotów i dalej.

Oprac. Donata Trenkler, OT NID we Wrocławiu, 03.01.2018 r.