Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o pradziejach Ziemi Brzeskiej.

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest na gruntach przy krawędzi terasy Odry, około 400 m na południe od jej koryta, po północnej stronie drogi gruntowej z Wronowa do Kopania, około 400 m na południowy - wschód od dawnej przeprawy przez Odrę z Kopania do wsi Stobrawa. Być może w czasach starożytnych i w średniowieczu w/w droga była duktem, którym prowadził szlak handlowy po południowej stronie Odry, od Opola przez grodzisko Wronów - Zawadno do Brzegu i Wrocławia, przez obszar, który wówczas porośnięty był lasem.

Osada wielokulturowa położona jest na polach ornych rozciągających się na rozległym piaszczystym wyniesieniu południowej terasy Odry i jej starorzecza, na działkach gruntowych nr 153, 154, 155 i sąsiednich. W obszarze stanowiska odkryto ślady osadnictwa neolitycznego, z końca epoki brązu, późnego okresu rzymskiego oraz okresu wczesnośredniowiecznego. Natomiast obszar użytkowany był najintensywniej przez ludność kultury łużyckiej w końcu epoki brązu  i przez ludność kultury przeworskiej w późnym okresie rzymskim. Relikty pradziejowych nawarstwień osadniczych zalegają pod warstwą orną. Artefakty archeologiczne zostały odkryte na powierzchni pól. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte podczas badań powierzchniowych wykonanych w 1975 r. przez prof. Stanisława Pazdę ze studentami  z Uniwersytetu Wrocławskiego, a zweryfikowane w 1986 r. (systemem Archeologicznego Zdjęcia Polski) przez Piotra Kubowa z Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu.  Wyniki w/w badań pozwalają na określenie chronologii stanowiska na młodszą epokę kamienia - neolit,  koniec epoki brązu (kultura łużycka), późny okres rzymski (kultura przeworska) i okres wczesnego średniowiecza (XIII-XIV wiek). 

Stan i wyniki badań

Stanowisko archeologiczne, osada wielokulturowa, zostało odkryte podczas prospekcji powierzchniowej w 1975 r. przez St. Pazdę, który prowadził badania wraz ze studentami. Znaleźli oni trzy wyroby krzemienne, kilkadziesiąt fragmentów ceramiki, dwie grudy żużla żelaznego i fragment kamiennej osełki. Krzemienie i kilka ułamków ceramiki było datowanych na neolit, pozostałe fragmenty ceramiki datowano na koniec epoki brązu (kultura łużycka), późny okres rzymski (kultura przeworska) i okres wczesnośredniowieczny (XIII-XIV wiek). Zarejestrowane jako Kopanie stan. B.  W 1986 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski powierzchniową penetrację pól przeprowadził P. Kubów. Znalazł on kilkanaście fragmentów naczyń glinianych. Odkryte zabytki prof. St. Pazda datował na późny okres rzymski (kultura przeworska) i okres wczesnośredniowieczny. 

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny.

Oprac. Krzysztof Spychała, OT NID w Opolu, 15.07.2019 r.

Bibligrafia

• Pazda S., Sprawozdanie z badań powierzchniowych przeprowadzonych na terenie byłego powiatu brzeskiego w 1975 roku [w:] Śląskie Sprawozdania Archeologiczne, t. XVIII, 1976 Wrocław, s.84-85;
• Kubów P., Obszar 86-34, [w:] Opolski Informator Konserwatorski, 1991 Opole, tabela s.82-83, poz. 2;
• Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Opolu: 
  • teczka wpisu do rejestru nr A-781/88; 
  • Karta Ewidencji Stanowiska Archeologicznego Kopanie nr 2, AZP 67/86-34;
  • zbiór zabytków i księga inwentarzowa poz. nr 1048, poz. nr 2720a,b.