Relikt ten zlokalizowany jest w dawnym obszarze tzw. Przesieki Śląskiej. Grodzisko to mając czytelną formę terenową, jest ważnym elementem krajobrazu kulturowo-przyrodniczego wołczyńskiego regionu dorzecza Wołczyńskiego Potoku i Czarnej Wody dopływami Kluczborskiej Strugi, wzbogacającym wiedzę współczesnych o średniowiecznym osadnictwie wiejskim, jego zasięgu i szczególnym charakterze rezydencjonalno-strażniczo-obronnym.

Historia

Obiekt był rozpoznawany powierzchniowo w okresie międzywojennym przez nauczyciela Schroecka oraz archeologa G. Raschkego, a sondażowo w 1957 r. przez J. Kaźmierczyka i Z. Trudzika. W wyniku tych prac badacze określili chronologię obiektu na okres średniowieczny (XIV- XV w.). W 2009 r. powierzchniową prospekcję systemem Archeologicznego Zdjęcia Polski przeprowadził M. Furmanek z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. 

Opis

Lokalizacja. Grodzisko zlokalizowane jest w zachodniej części wsi wśród pól, po północnej stronie małego cieku, około 200m na północ od gruntowej drogi wiejskiej wiodącej w kierunku zachodnim do dawnej leśniczówki oraz około 400 m na zachód od głównej ulicy prowadzącej przez wieś. Działka gruntowa nr 273.

Charakterystyka. Grodzisko stożkowate ma kształt czworoboku o wymiarach u podstawy około 15 x 17m, a u góry 10 x 11m i wysokości około 1,2m. Płaski majdan porośnięty drzewami i krzewami, otoczony jest fosą o szerokości od 7 do 9m. Wał został całkowicie zniwelowany. Przy zewnętrznej krawędzi fosy widocznych jest kilka eratyków.

grodzisko było rozpoznawane powierzchniowo w okresie międzywojennym w 1926 i 1929 r. przez nauczyciela Schroecka i w 1926 r. przez G. Raschkego oraz sondażowo w okresie powojennym przez J. Kaźmierczyka i Z. Trudzika w 1957 r. W wykopach sondażowych założonych na majdanie pod warstwą humusu zalegał bruk z kamieni polnych, a pod nim przemieszana warstwa kulturowa o miąższości około 110 cm złożona z próchnicy, gliny, grudek polepy i kawałków węgli drzewnych. W warstwie humusu nad brukiem znaleziono fragmenty naczyń nowożytnych, a w warstwie kulturowej kilkanaście fragmentów naczyń średniowiecznych, fragment kafla i fragmenty przedmiotów żelaznych. Podczas badań AZP w 2009 r. nie znaleziono artefaktów archeologicznych, ale potwierdzono kształt i formę obiektu. W 1996 roku wykonano plan warstwicowy grodziska. Obiekt jest dobrze zachowany, porośnięty bujną roślinnością. Fosa wypełniona jest wodą. Na majdanie widoczne są współczesne wkopy.

Dostępność. Grodzisko położone jest na gruntach prywatnych wśród pól, po północnej stronie cieku, około 200m na północ od gruntowej drogi wiejskiej wiodącej do leśniczówki oraz od zachodniego krańca wsi.

Oprac. Krzysztof Spychała, NID OT Opole, 18.10.2019 r.