Jest to budowla salowa, do której przylegają: od południa zakrystia, kaplica i kruchta, a od zachodu wieża.

Starsze okna mają kształt ostrołukowy, nowsze zaś odcinkowy. Szczyt wschodni zdobiony jest sterczynami i blendami ułożonymi w tzw.

ośli grzbiet. Wieża ma charakter neogotycki. W górnej części zdobią ją ostrołukowe wnęki, zaś w zwieńczeniu szczyty sterczynowe i

chorągiewka z datą 1842.

Kościół został wzniesiony najprawdopodobniej w latach 1386-1400. Szczyt wschodni świątyni pochodzi z końca XV wieku, co wskazuje, że kościół mógł być odbudowany po wojnach polsko-krzyżackich. Konsekrował go 7 maja 1581 roku biskup Marcin Kromer ku czci św. Marcina. W pierwszej połowie XVIII wieku dobudowano kaplicę chrzcielną, przedłużając nawę w kierunku zachodnim. Neogotycką wieżę, odrestaurowaną w 1713 roku, nadbudowano w latach 1842-1849.