W 1713 roku kościół mocno przebudowano. Z tego czasu pochodzi kruchta północna, brama zewnętrzna i strop nawy. W latach 1881-1884 przywrócono budowli gotycki wygląd. W 1945 roku kościół został nieznacznie uszkodzony i niedługo potem odnowiono go.

Opis

Jest to kościół, orientowany, jednonawowy, murowany z cegły. Od zachodu przylega do niego wieża, od północy kruchta, a od wschodu węższe prezbiterium o wielobocznym zamknięciu. Przy prezbiterium znajduje się zakrystia. Przylega do niej cylindryczna neogotycka wieżyczka schodowa. Budowlę zdobią ostrołukowe i koliste blendy, a także ostrołukowe okna w ścianach nawy. Od strony zachodniej wieńczą ją szczyty sterczynowo-schodkowe. Wieża bez podziału na piętra. Parzyste okna umieszczono w długich ostrołukowych blendach, zestawionych po trzy na każdej ze ścian. Wieżę i korpus budowli przykryto dwuspadowym dachem. Wieżę również zwieńczono szczytami sterczynowo-schodkowymi. Chorągiewka z datą „1701”. Nawę przykryto stropem polichromowanym. Malowidła pochodzą z 1713 roku (odnowione w 1933 roku) i przedstawiają sceny: Zwiastowania, Trójcy Świętej, Zaślubin św. Katarzyny z Dzieciątkiem Jezus oraz postacie Apostołów i Ojców Kościoła. W prezbiterium znajduje się sklepienie kolebkowe, natomiast w zakrystii sklepienie krzyżowo-żebrowe. Ścianę tęczową zdobi polichromia z około 1660 roku w stylu manierystycznym (po renowacji w 1933 roku). Malowidło przedstawia scenę Sądu Ostatecznego. Przed kościołem, od strony zachodniej znajduje się barokowa brama prawdopodobnie z końca XVII wieku z przejazdem zamkniętym półkoliście i dwiema furtami po bokach. W bramie znajdują się szczyty z niszami. W środkowej umieszczono krucyfiks z XIX wieku. Od strony wewnętrznej znajdują się wota z blachy z krzyżami i Narzędziami Męki Pańskiej utrzymane w stylistyce ludowej (XIX w.).