ćw. XIII do 2. poł. XIV w. Przebudowany i powiększony został w 1. poł. XVII w., m.in. W 1664 r. dobudowano kaplicę. Po pożarze w 1764 r. świątynia była odbudowywana z udziałem włoskiego architekta Franciszka Placidiego. W nowszych czasach kościół był remontowany m.in. w 1861 i 1892 r. Większe prace konserwatorskie prowadzono w latach 60. i 80. XX w. 

Opis

Dominantę założenia klasztornego stanowi kościół pw. św. Trójcy. Jest to świątynia gotycka, murowana, jednonawowa, z zamkniętym trójbocznie prezbiterium, nakryta dachami wielopołaciowymi. Na kalenicy dachu nad nawą umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę zaprojektowana przez Franciszka Placidiego, która należy do najpiękniejszych sygnaturek na polskich kościołach. W kościele zachowało się wiele kamiennych, gotyckich detali architektonicznych, maswerki okienne, portale ostrołukowe, zworniki, wsporniki oraz kamieniarka z XVII w. Fasadę świątyni wieńczy bogato dekorowany szczyt manierystyczny z płaskorzeźbą św. Trójcy i figurami św. Kingi i jej męża księcia Bolesława Wstydliwego. Kościół nakrywają sklepienia krzyżowo-żebrowe. Sklepienie kapitularza wsparte jest na jednym filarze. Wnętrze świątyni zdobi rokokowa polichromia z lat 1776-1778 namalowana przez Feliksa Derysarza, przemalowana w 1892 r. ze scenami z życia św. Kingi. Niezwykle cenne jest pełne przepychu manierystyczne i barokowe wyposażenie kościoła, które kontrastuje z surową regułą zakonu klarysek. W prezbiterium wyróżniają się szczególnie 3 wspaniałe barokowe, stiukowe i marmurowe ołtarze z lat 1696-1699, zaprojektowane przez włoskiego artysty Baltazara Fontanę. W nawie znajdują się 2 ołtarze boczne z poł. XVII w., a w oratorium 4 ołtarze barokowe z XVII w. Unikatowym dziełem sztuki jest ambona z 1671 r. opleciona ponad 7 metrową rzeźbą tzw. drzewem Jessego, przedstawiającym genealogię Jezusa i Matki Boskiej, wykonaną prawdopodobnie przez starosądeckiego snycerza Gabriela Padwaniego. Ambona jest być może najpiękniejszą i najbardziej kunsztowną dekoracją tego typu zdobiąca ambony w kościołach europejskich. Gotyckie kropielnice pochodzą z XV w. Znajdująca się całkowicie za klauzurą kaplicę św. Kingi oddziela od nawy kościoła ręcznie kuta regencyjna krata wykonana w latach 1720-1730, piękne dzieło sztuki kowalskiej. W kaplicy przechowywane są szczątki św. Kingi i posążek św. Kingi z ok. 1470 r.

Zabytek dostępny. Wnętrze można zobaczyć w czasie nabożeństw.

Oprac. Tadeusz Śledzikowski, OT NID w Krakowie, 09.01.2019 r.