Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

dzwonnica - Zabytek.pl

Adres
Młodzawy Małe, 46

Lokalizacja
woj. świętokrzyskie, pow. pińczowski, gm. Pińczów - obszar wiejski

Przykład późnobarokowej dzwonnicy bramnej murowanej, stanowiącej element jednego z najważniejszych zabytkowych zespołów sakralnych Ponidzia.

We wnętrzu ma dzwon z 1666 r.- cenny przykład nowożytnej sztuki ludwisarskiej.

Historia

Historia najstarszej, drewnianej dzwonnicy przy kościele parafialnym w Młodzawach sięga co najmniej 1596 roku. Wtedy to, po raz pierwszy była wzmiankowana w źródłach. Podczas potopu szwedzkiego (1657) doszczętnie spłonęła, podpalona przez wojska siedmiogrodzkie i kozackie. Dopiero ok. 1666 r. proboszcz ks. Wojciech Domnicki wystawił nową budowlę i zakupił do niej trzy dzwony. W 1698 r. została rozebrana z powodu złego stanu technicznego. Jeszcze tegoż roku jej funkcję przejęły wybudowane wówczas na cmentarzu przykościelnym dwie wieżyczki. Obecną, murowaną dzwonnicę wzniesiono w 1779 r. z fundacji proboszcza ks. Adama Brachama. Na pocz. lat 80. XIX w. popadła w ruinę. Konieczny remont przeprowadzono w dwóch etapach staraniem ówczesnego proboszcza ks. Konstantego Wojciechowskiego. W pierwszym, w 1885 r., odnowiono boczne aneksy, zaś w drugim po 1894 r. naprawiono konstrukcję i poszycie hełmu. W 1915 r. wojska rosyjskie ostrzelały zespół parafialny, co spowodowało znaczące uszkodzenie dzwonnicy. Konieczne naprawy  wykonano na pocz. lat 20. XX wieku. Ponownie była remontowana tuż przed 1997 rokiem.

Opis

Osiemnastowieczna dzwonnica bramna to element zespołu kościoła par. pw. Ducha Świętego i Matki Boskiej Bolesnej, położonego na wzniesieniu w pd.-wsch. części wsi. Stoi na osi fasady zachodniej świątyni, w linii ogrodzenia cmentarza przykościelnego. Jest budowlą dwukondygnacyjną, wzniesioną na planie prostokąta z przejazdem w przyziemiu, ujętą po bokach niskimi, prostokątnymi aneksami z przejściem na środku. Wymurowana z kamienia, została obustronnie otynkowana i przykryta hełmem z dwoma prześwitami; przybudówki ma nakryte dachem dwuspadowym. Jej elewacje są skromne, opięte w narożach lizenami na cokołach i obwiedzione rozbudowanymi gzymsami. Rozczłonkowano je ustawionymi na osi otworami, na parterze akcentowanymi płaskim obramieniem o łuku pełnym. Nad wejściem głównym, w elewacji wschodniej znajduje się późnobarokowy kartusz z inskrypcją z 1779 r., objaśniającą okoliczności powstania dzwonnicy. W środku budowli wiszą cztery dzwony, wśród nich najcenniejszy jest ten odlany w 1666 roku.

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu z proboszczem.

Opr. Łukasz Piotr Młynarski, OT NID w Kielcach, 06-05-2019 r.

Rodzaj: dzwonnica

Styl architektoniczny: nieznana

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_26_BL.19568, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_26_BL.1625