Historia obiektu

W 1399 r., po pożarze, który zniszczył dotychczasową siedzibę konwentu, Franciszkanie zakupili od miasta czworoboczną działkę pomiędzy dwoma basztami w obwodzie murów obronnych. Wznieśli tam kościół, przy istniejącej już kaplicy Przemienienia Pańskiego, a obok niej drewniany klasztor, w pewnym oddaleniu od murów obronnych miasta.

Istniejący do dziś budynek klasztorny wzniesiono w 1591 r. w sąsiedztwie kościoła franciszkanów, staraniem i ze środków Jerzego Mniszcha. Budynek klasztorny opisywany był przez ówczesnych: „zmurowany i pięknie ozdobiony, miał kształt pałacu lub zamku a nie konwentu”. Z czasem jego stan się pogarszał. W 1879 r., w czasie pożaru wschodniej części miasta, spłonął dach na budynku klasztornym. W l. 1899-1904, w czasie gruntownych prac restauratorskich przy kościele, także w budynku klasztoru wykonano niezbędne prace budowlane.

W 1945 r. po zniszczeniach wojennych przeprowadzono remont budynku klasztornego i kościoła a w 1967 r. remont generalny wszystkich budynków zespołu pod kierunkiem inż. Stępnia, podczas którego w budynku klasztoru zmieniono lokalizację klatki schodowej. W l. 1982-83 wymieniono pokrycie dachu na budynku klasztornym na miedziane a w l. 1984-85 dobudowano nowe skrzydło, odnowiono elewację, częściowo wymieniono stolarkę i wykonano nowe posadzki.

Opis obiektu

Zespół franciszkański położony jest w centrum miejscowości, w pd.-wsch. części miasta lokacyjnego, przy ulicy wybiegającej z rynku. Klasztor wybudowano w pd.-wsch. części zespołu, na nieregularnym rzucie zbliżonym do litery „L”, z wtopionym w pd.-wsch. narożnik murem miejskim, jako obiekt dwukondygnacyjny, podpiwniczony,  o bryle złożonej z dwóch prostopadłościennych segmentów, przekrytych zadaszeniami trzyspadowymi. Narożnik wschodni podkreślony jest wydatną szkarpą.

Obiekt wzniesiono jako murowany z cegły i kamienia. Dyspozycja wnętrza znacznie przekształcona, prezentuje układ jedno i dwutraktowy. W gładko tynkowanych elewacjach o zatartych cechach stylowych, rozmieszczone są rytmicznie, w dwu kondygnacjach, otwory okienne.

Dostępność dla zwiedzających. Obiekty niedostępny.

Autor noty: Barbara Potera, OT NID Rzeszów, 17-01-2024 r.