Historia obiektu

Tradycja podaje, iż cerkiew powstała w XVII w., pierwotnie w centrum miasteczka Dropaty, skąd została przeciągnięta na obecne miejsce po zniszczeniu miejscowości przez Tatarów w czasie najazdu w 1672 r. W 1733 r. cerkiew remontowano, podniesiono wysokość ścian a wnętrze doświetlono nowymi, większymi oknami. Obecny wygląd świątynia zawdzięcza przebudowie z XIX w. Przedłużono nawę od zach., wzniesiono kopułę na wysokim tamburze i dobudowano zakrystię, prawdopodobnie także wtedy wybudowano bramkę z ogrodzeniem. Remonty przeprowadzono także w 1902 i 1916 r. oraz w l. 70. XX w. W l. 2002–2006 przeprowadzono kompleksowe prace konserwatorskie.

Opis obiektu

Cerkiew usytuowana jest w pd.-zach. części wsi, ok. 200 m od zabudowań i 500 m. od drogi Radymno – Korczowa, na niewielkim wypiętrzeniu terenu, wydzielonym współczesnym, drewnianym płotem na wysokim, kamiennym podmurowaniu o owalnym obrysie.

Cerkiew orientowana, dwudzielna, złożona jest z nawy na rzucie wydłużonego prostokąta, przylegającego do niej od wsch. kwadratowego prezbiterium z niedużą zakrystią od pd. oraz z niewielkim, prostokątnym przedsionkiem od zach. Na bryłę cerkwi składa się prostopadłościenna, przykryta dachem dwuspadowym nawa, nieco niższe prezbiterium z dachem dwuspadowym oraz niski przedsionek z dwuspadowym zadaszeniem i zakrystia z dachem pulpitowym, który obiega świątynię w postaci sobót wspartych na rysiach. Dominantę bryły stanowi kopuła założona pośrodku nawy na ośmiobocznym tamburze, przykryta dachem namiotowym, zwieńczona baniastą sygnaturką z krzyżem. Cerkiew wzniesiono z drewna w konstrukcji zrębowej, przedsionek w konstrukcji słupowej, dachy pokryte są blachą płaską. Krótsze elewacje rozplanowano jako jednoosiowe, dłuższe czteroosiowe, o zróżnicowanej wysokości, z trzema dużymi, prostokątnymi, zamkniętymi łukiem odcinkowym oknami w nawie i jednym oknem w tamburze kopuły, oraz mniejszym, prostokątnym w prezbiterium. Ściany z zewnątrz oszalowane, z listwowaniem. Wewnątrz świątyni zachowało się bogate wyposażenie, m.in.: ikonostas z przeł. XVII i XVIII w. i ołtarze boczne z XVII w. a w nawie polichromia z XIX-X w.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt dostępny z zewnątrz, wnętrze dostępne po uzgodnieniu telefonicznym z parafią.

Autor noty: opr. Barbara Potera, OT NID w Rzeszowie, 05-02-2024 r.