XVII w. z bogatym, nawarstwionym przez stulecia, wyposażeniem wnętrza kościoła oraz zachowaną drewnianą dzwonnicą zbudowaną w wieku XVIII. Podkreślenia wymaga również objęte ochroną konserwatorską autentyczne otoczenie kościoła (cmentarz przykościelny) oraz zachowane przykłady cennych nagrobków.

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1403 r. Stanowiła ona gniazdo rodziny Sarbiewskich herbu Prawdzic. W wieku XVII była własnością Bielińskich, a w 1 poł. wieku XIX Karola Kwiatkowskiego. Parafia erygowana został w XIII lub XIV wieku. Pierwszy kościół wzmiankowany był już w 1411 r. Obecny zbudowany został staraniem Adama Bielińskiego kasztelana zakroczymskiego w 2 poł. XVII w. Był gruntownie restaurowany w 1757 r. staraniem Młockiego stolnika wyszogrodzkiego. Kolejne remonty prowadzone były w latach 1814, 1838 r. oraz pomiędzy 1859 i 1862. W latach 1908-12 od strony południowej dobudowano kruchtę oraz wymieniono stolarkę okienną na większą, a także odnowiono wnętrze. W 1936 r. wymienione zostało pokrycie dachowe z gontowego na blachę. Remontowany był również w 1964 r. Towarzysząca kościołowi dzwonnica zbudowana została w wieku XVIII.

Opis

Dzwonnica została usytuowana na północny - wschód od kościoła, przy wejściu na cmentarz grzebalny. Wykonana została z drewna, na planie kwadratu, w konstrukcji słupowej, wzmocnionej ryglami i zastrzałami, z zewnątrz została oszalowana. Jednokondygnacyjna, o ścianach prostych, z otworem wejściowym od wschodu. W górnej części od wschodu i zachodu po trzy, od północy i południa po dwa otwory dzwonowe (o kształcie stojącego prostokąta, zakończonego łukiem odcinkowym). Dach jest namiotowy, krokwiowy, zwieńczony blaszaną sterczyną z żelaznym krzyżem.

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 11-08-2017 r.