Historia

Powstał w obecnej formie w l. 50 XIX w., w trakcie jednego z remontów kościoła. Wcześniej funkcję mieszkalną pełnił budynek drewniany, a potem murowany ale o innym kształcie. W r. 1990 wzniesiono nowy budynek klasztorny, dotychczasowy  przekazano do użytkowania placówce oświatowej.

Opis

Jest położony na północ od kościoła, połączony z nim krytym przejściem w formie galerii, wspartym na arkadzie. Od zachodu i północy otacza  go ogród, od wschodu sąsiaduje z współczesnym budynkiem mieszkalnym. 

Bezstylowy klasztor zrealizowany został na planie prostokąta, jest trzykondygnacyjny, podpiwniczony. Od północy dostawiona została współczesna partia dwukondygnacyjna.

Jest to obiekt murowany z cegły na zaprawie wapiennej, obustronnie otynkowany. Posiada drewnianą więźbę dachową, dach pokrywa współczesna dachówka.

Elewacja zachodnia posiada siedem osi. Oś centralna zawiera wejście na parterze, na piętrze znajduje się balkon. Poszczególne kondygnacje dzielą gzymsy. Narożniki podkreśla boniowanie. Prostokątne otwory okienne zdobią opaski. Analogicznie rozwiązano elewację wschodnią, nie posiada ona jednak otworu wejściowego. Nad oknem położonym na osi centralnej parteru umieszczona jest niewielka wnęka (przerywająca gzyms dzielący kondygnacje) z figurą Matki Boskiej. W elewacji południowej, trójosiowej,  na piętrze umieszczona jest kryta galeria prowadząca do oratorium.  Elewacja północna w partii parteru stanowi element dobudowany współcześnie. W niezasłoniętej części piętra jest trójosiowa. 

Budynek jest dwuipółtraktowy. Przez środek przebiega korytarz, po którego obu stronach mieszczą się dawne cele zakonne. 

Obiekt dostępny po ustaleniu z ojcami pasjonistami.

Oprac. Anna Michalska OT NID w Łodzi, 19.02.2020 r.