Historia obiektu

Budowę klasztoru OO. Kapucynów w Sędziszowie Małopolskim i przylegającego do niego kościoła klasztornego ukończono w 1741 r. Wzniesiono je z fundacji ówczesnego właściciela miejscowości, wojewody wołyńskiego Mikołaja Potockiego, wg projektu architekta Jana de Oppitz ze Lwowa, na gruntach należących do parafii.  W czasie zaborów sędziszowski klasztor Kapucynów uniknął kasaty, jednak w części pomieszczeń klasztornych usadowiono wojsko. W 1834 r. przeprowadzono gruntowny remont obu budynków. Również w początkach XX w. odnawiano budynek klasztoru, przed 1920 r. wprowadzono kanalizację. W 1930 r. rozbudowano klasztor o dodatkowe piętro nad skrzydłem pd. i  wsch. oraz nad aneksem pd., w związku z rosnącymi potrzebami nowicjatu.

Opis obiektu

Klasztor jest elementem zespołu, ulokowanego we wsch. części miejscowości, po pd. stronie ul. Jana Pawła II.

Klasztor wybudowany został w zasadniczej części na rzucie litery „C”, jako trzy skrzydła założone wokół prostokątnego wirydarza, z przylegającym do wsch. ściany kościoła czwartym, korytarzowym skrzydłem wzdłuż kościelnych kaplic. Rozbudowany jest we wschodnich narożnikach o dwa alkierzowe aneksy: południowy na rzucie litery ”L” i północny na rzucie prostokąta. Skrzydło południowe przedłużone jest w zach. stronę, obejmując prezbiterium kościoła. Klasztor jest w całości podpiwniczony. Prostopadłościenne bryły skrzydeł i alkierzy przykryte są dachami dwuspadowymi i czterospadowymi. Skrzydło frontowe, od pn. jest piętrowe, pozostałe wyższe o jedną kondygnację. Budynek wymurowano z cegły, dachy pokryte są dachówką ceramiczną. Elewacje rozplanowano z rzędami rytmicznie rozmieszczonych, prostokątnych okien, uwagę zwracają dwa kamienne portale drzwi zewnętrznych we wsch. i pd. elewacji.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt niedostępny.

Autor noty: opr. Barbara Potera, OT NID w Rzeszowie, 13-02-2024 r.