Historia

Gmina ewangelicka w Udaninie odnowiona została w 1749 roku. Królewskie pozwolenie na budowę ewangelickiego domu modlitwy (Bethaus) uzyskała żona ówczesnego właściciela miejscowych dóbr ziemskich baronowa Suzanne Christiane Eleonore von Mohl z domu von Pannwitz. Fachwerkową budowlę wystawioną w 1750 r. w pobliżu kościoła katolickiego (ob. filialnego pw. św. Urszuli), na gruntach należących do majątku, rozebrano w 1842 roku.

Nową, istniejącą światynię (ob. kościół filialny p.w. Matki Bożej Anielskiej) wybudowano ze środków miejscowej gminy ewangelickiej i ówczesnego właściciela majątku ziemskiego Juliusa von Richthofena. Miejsce po dawnym domu modlitwy uznano za zbyt małe, dlatego też zakupiono ogród w centralnej części wsi, należący do Johana Gottlieba Bothe. Dnia 6 kwietnia 1841 r. położono kamień węgielny, a 25 września 1842 r. uroczyście poświęcono ukończony kościół. W świątyni przewidzianych było 700 miejsc siedzących, wyposażono ją także w 22-głosowe organy.

W 1850 r. na wieży kościoła umieszczono trzy dzwony, z których dwa przetopiono w czasie I wojny światowej.

Obecnie kościół filialny parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Piekarach.       

Opis

Kościół usytuowany w centrum wsi, na południe od nawsia, otoczony cmentarzem założonym w 1842 r., na regularnym planie zbliżonym do prostokąta. Teren cmentarza ogrodzony murem i kutym ogrodzeniem na podmurówce, z furtą (od pn).

Kościół murowany z cegły, tynkowany, na planie prostokąta, salowy, kryty dwuspadowym dachem, z fasadą poprzedzoną V-kondygnacyjną wieżą, zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Trzy dolne kondygnacje wieży na rzucie prostokąta, dwie górne na rzucie sześcioboku. Główny otwór wejściowy w przyziemiu wieży ujęty okazałym portalem o formie pozornego ryzalitu z trójkątnym szczytem, wyłamanym po bokach. Przy elewacji południowo-zachodniej niewielka, wieloboczna absyda prezbiterium. Naroża budowli ujęte pilastrami, elewacje rozczłonkowane arkadowaniem. Szczyty fasady i elewacji pd.-zach. opracowane w formie tympanonów. Przy elewacjach wschodniej i zachodniej niewielkie kruchty z dachami dwuspadowymi.

Wyposażenie kościoła z 2 poł. XIX i przełomu XIX/XX wieku.

Zabytek dostępny.

Opr. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 31-10-2017 r.