Historia

Kaplicę wzniesiono na terenie dawnego dzierżoniowskiego zamku książęcego bądź w jego bliskim sąsiedztwie, poza murami miasta, przed bramą Świdnicką, Wybudowana została prawdopodobnie w końcu XIII lub w 1. poł. XIV w. (w murach kościoła zachowane relikty budowli z najstarszej fazy). Pierwotnie posiadała wezwanie mariackie. W 1402 r. patronat nad kaplicą przejął parafialny kościół pw. św. Jerzego. W tym czasie prawdopodobnie powstało nie zachowane do dzisiaj sklepienie kaplicy wsparte na centralnie umieszczonym filarze. Kościół modernizowany był w latach 1598-1606 (z tego czasu pochodzą maswerki okien kaplicy). Wówczas istniał już przy kaplicy cmentarz. Obecną, neogotycką formę kaplica uzyskała w wyniku odbudowy po pożarze, który miał miejsce w 1832 r. Prace przy kościele  prowadzone były w latach 1851-1853, a projekt odbudowy wykonał Gustaw Fellbaum. Wówczas dobudowano apsydę i wieżę. Po 1945 r. obiekt był zaniedbany. 7 listopada 2004 r. po przeprowadzonym remoncie kościół został ponownie poświęcony.

Opis

Kościół jest budowlą założoną na planie wydłużonego ośmioboku, oskarpowaną, z kwadratową wieżą od północnego wschodu i trójboczną apsydą od południowego zachodu, oskarpowaną. Nakryty dachem ośmiospadowym, wieża zwieńczona galeryjką i hełmem. Elewacje korpusu i wieży zwieńczone wyrobionym w tynku arkadkowym fryzem; wysokie okna zamknięte ostrołucznie. Wnętrze kościoła salowe, nakryte drewnianym stropem. W kruchcie mieszczącej się w przyziemiu wieży znajduje się wtórnie wmurowany kamienny wspornik z głową mężczyzny pochodzący z 2. ćw. XV wieku.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 03.04.2017 r.