Historia obiektu

Pierwotnie dzwonnica stanowiła wieżę kościoła wybudowanego w latach 1607-1608. W 1850 r. w związku z przebudową kościoła zainicjowaną przez Gwalberta Pawlikowskiego, właściciela Medyki, odłączono od nawy wieżę i usytuowano w pobliżu elewacji frontowej kościoła jako dzwonnicę wolnostojącą. W latach 80. XX w. wykonano remont dzwonnicy, wymieniając gontowe poszycie ścian. Po raz kolejny do prac konserwatorskich przy obiekcie przystąpiono w 2016 r.

Opis obiektu

Dzwonnica zlokalizowana jest w pn.-wsch. narożniku placu kościelnego, w pobliżu fasady kościoła.

Jest to dzwonnica wolnostojąca, na rzucie kwadratu, drewniana, na kamiennym podmurowaniu, konstrukcji słupowo-ramowej, wzmocnionej zastrzałami. Ściany lekko pochylone do środka pokryte są gontem, a w przyziemiu osłonięte fartuchem osłaniającym podwaliny. Dach konstrukcji krokwiowo-płatwiowej, czterospadowy, z latarnią w zwieńczeniu obity jest blachą. Od zach. drzwi jednoskrzydłowe, deskowo-szpungowe, powyżej okienko. Pod okapem po dwa otwory okienne z każdej strony. Dzwon bogato dekorowany z 1752 r. odlany został przez Anthony’ego Gotter’a w Gdańsku.

Dostępność obiektu dla zwiedzających. Obiekt z zewnątrz dostępny przez cały rok. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Autor noty: opr. Jadwiga Stęchły, OT NID w Rzeszowie, 06-05-2017 r.