Historia

Młyn wybudowany został ok. 1840 r. jako młyn folwarczny majątku Cegłów. Jego właścicielem ok. 1910 r. stał się Tadeusz Jankowski, który w 1920 r. gruntownie go przebudował – nadsiębierne koło wodne wzmocnione zostały motorem spalinowym. Wydajność jego przemiału dochodziła do 12 ton/dobę; obsługiwał on wsie w promieniu 15 km. Mielono wszystkie typy mąki razowej i pszennej oraz zboże na śrutę. Za przemiał pobierano wynagrodzenie w naturze. Młyn użytkowany był do połowy l. 50.tych XX w. Obecnie stanowi własność spadkobierców T. Jankowskiego.

Opis

Młyn położony jest w północnej części wsi, na rzeczce Piaseczna, spiętrzonej betonowym jazem (z dwoma upustami: jałowym i roboczym), który tworzy długi staw młyński.

Młyn składa się z dwóch zestawionych ze sobą budynków: drewnianego młyna (wcześniejszego) i murowanej motorowni (z lat 20. XX w.). Oba obiekty są jednoprzestrzenne, rozplanowane na rzucie prostokąta. Drewniany młyn wykonany został na kamienno-cementowej podmurówce, w konstrukcji zrębowej z balami łączonymi na „jaskółczy ogon”. Posiada belkowe drewniane stropy z deskowymi podłogami. Więźba dachowa jest również drewniana, krokwiowo-jętkowa. Dwuspadowy dach pokryty został ocynkowaną blachą. Murowana motorownia wymurowana została z cementowych pustaków, ściany są nieotynkowane, podłogi cementowe. Więźba dachowa jest drewniana, pulpitowy dach pokryty został również ocynkowaną blachą. Bryła młyna jest dwudzielna – tworzą ją dwa prostopadłościany, z wyższym budynkiem drewnianego młyna oraz niższym motorowni. Elewacje są proste: drewnianego młyna nieoszalowana, w kolorze naturalnego drewna, motorowni nie otynkowana.

Urządzenia wewnętrzne związane z napędem wodnym nie zachowały się. Niemniej w dalszym ciągu istnieją walce (wraz z koszami zasypowymi) oraz elewatory kubełkowe. Obok nich, nad pędnią, znajdują się złożenia kamieni przemiałowych. Przy ścianie zachodniej umiejscowiona została łuszczarka, nieopodal skrzynie , elewatory i rury spustowe. Wyposażenie motorowni stanowią: silnik spalinowy o mocy 25 KM, pędnia główna oraz pędnia górna.

Obiekt dostępny jedynie z zewnątrz, zachowany z dostatecznym stanie.

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 14-12-2017 r.