- wielokrotnie remontowanego i rozbudowanego w 1901 r., z murowaną bramą-dzwonnicą pochodzącą z l. 1936-1938 - usytuowanego na przykościelnym cmentarzu otoczonym kamiennym murem wykonanym w okresie 1920-1924.

Historia

Parafia w Kiczkach założona została w 1458 r. przez bp. Poznańskiego Andrzeja Opalińskiego z Bnina. Pierwszy kościół zbudowany w okresie poprzedzającym powstanie parafii zniszczony został w roku 1626 w wyniku pożaru, a całą wieś wraz z kolejnym kościołem pobudowano w nowym miejscu. Kolejne spalenia się świątyni miało miejsce w 1751 r. Nowy, trzeci - również drewniany kościół - wzniosły  Siostry Miłosierdzia przybyłe ze szpitala Św. Ducha w Warszawie (obok kościoła św. Marcina). Był on remontowany w latach 1824 i 1860. W 1901 r. dokonano gruntownego remontu oraz rozbudowy świątyni: przedłużono nawę ku zachodowi o 12 łokci i podłożono nowe podwaliny oraz dobudowano od południowej strony zakrystię i galerię nad zakrystią. Pobudowano również  murowaną dzwonnicę, która pełni jednocześnie rolę bramy wejściowej na teren kościelnego cmentarza, w centralnej części które usytuowany jest kościół. Kolejne remonty świątyni miały miejsce w latach: 1975 – wymiana pokrycia dachowego z gontu na blachę ocynkowaną oraz po 2003 r. – m.in. malowanie wnętrza, wymiana głównych drzwi wejściowych, wymiana desek szalunkowych  i in.

Opis

Zespół kościelny usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu, pośród cmentarza kościelnego (bez zachowanych nagrobków) otoczony murem kamiennym i z ceglaną bramą-dzwonnicą od frontu.

Budynek świątyni zbudowany został w konstrukcji zrębowej wzmocnionej lisicami, na zewnątrz ściany oszalowane pionowymi deskami, z oblistwowaniem. Dach jest krokwiowo-stolcowym pokryty blachą. Korpus jest orientowany, jednonawowy, nawa rozplanowana na rzucie prostokąta, z węższym prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, z dwiema zakrystiami od południa i północy. Od zachodu w korpusie głównym wydzielona jest kruchta. Wnętrze przekryte jest sklepieniem pozornym o łuku odcinkowym. Nadwieszony chór muzyczny, wsparty jest na dwóch słupach, z prospektem organowym z poł. XIX w. Dach jest dwuspadowy, dwukalenicowy (oddzielny nad nawą i prezbiterium), nad prezbiterium trójspadowy, nad zakrystiami pulpitowy. Nad elewacją frontową znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona blaszanym daszkiem stożkowym z latarnią. Od frontu nad drzwiami mieści się dwuspadowy daszek oparty na dwóch słupach.

Bogate wyposażenie wnętrza pochodzi z XVIII i XIX w., w tym malarstwo barokowe: obrazy – Św. Cecylia z XVII w.; Św. Rodzina ( w ołtarzu głównym) i Św. Krzysztof z wieku XVIII. Ołtarze boczne pochodzą z roku 1901 i utrzymane zostały w stylu ołtarza głównego. W południowym umieszczono obraz św. Mikołaja, w północnym obraz MB z Dzieciątkiem  zamieniony w 1902 r. na grotę MB z Lourdes. Na chórze muzycznym interesujący prospekt organowy, sześciogłosowy z ok. 1820 r.

Dwukondygnacyjna, trzyosiowa dzwonnica nakryta jest czterospadowym, pokrytym blachą dachem zwieńczonym trzema sterczynami z krzyżami. Od strony wschodniej poprzedzają ją szerokie kamienne schody.

Obiekt dostępny podczas mszy oraz po uprzednim umówieniu się z proboszczem parafii w Kiczkach.

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 12-12-2017 r.