Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół ewangelicki - Zabytek.pl

kościół ewangelicki


kościół 1785 - 1788 Wałbrzych

Adres
Wałbrzych, Plac Kościelny 4A

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. Wałbrzych, gm. Wałbrzych

Wałbrzyski kościół Zbawiciela jest jednym z najcenniejszych zabytków architektury w Wałbrzychu, a zarazem jednym z najwybitniejszych przykładów architektury klasycystycznej na Śląsku.

Historia

Kościół ewangelicki, obecnie ewangelicko-augsburski parafialny kościół Zbawiciela, zbudowany został w latach 1785-88 według projektu architekta Carla Gottharda Langhansa na miejscu wcześniejszej, szachulcowej świątyni ewangelickiej z 1742 roku. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono 8 sierpnia 1785 r., w czasie, kiedy pastorem był Gottfried Breth. Kościół poświęcono 24 listopada 1788 roku. Wieżę przebudowano (pierwotnie była na planie koła), a pseudokopułę remontowano w latach 1862-64. Data 23 czerwca 1946 r. uznawana jest za początek działalności polskiej parafii ewangelicko-augsburskiej w Wałbrzychu. Od 1972 r. kościół pełni funkcję parafialnego kościoła ewangelicko-augsburskiego.

Opis

Kościół Zbawiciela usytuowany jest na wyniesieniu, po południowej stronie Placu Kościelnego, przy którym usytuowana jest również plebania ewangelicka (adres: pl. Kościelny 4).

Kościół jest budowlą założoną na rzucie prostokąta, z prostokątną zakrystią od strony wschodniej oraz wieżą od strony zachodniej; korpus nakryty został dachem czterospadowym, zakrystia – trójspadowym; wieża prostokątna u podstawy, powyżej kwadratowa i w najwyższej kondygnacji ośmioboczna, ze zwieńczeniem w postaci ośmiobocznego, ceglanego hełmu. 

Główne wejście do kościoła znajduje się w fasadzie – w zachodniej elewacji wieży, we wgłębnym portyku zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Dłuższe elewacje rozczłonkowane są pozornymi ryzalitami, zwieńczonymi trójkątnymi tympanonami w poziomie dachu; okna w elewacjach południowej i północnej umieszczono w dwóch poziomach (dolne niskie, prostokątne, górne wysokie, zamknięte półkoliście, z trójkątnymi naczółkami). 

Wnętrze kościoła jednoprzestrzenne, salowe, nakryte eliptyczną pseudokopułą, wokół – konstrukcja dwukondygnacyjnych empor opartych na murowanych filarach w części dolnej oraz kolumnach jońskich powyżej, o pełnych balustradach. 

Zachowane jednorodne wyposażenie kościoła z końca XVIII wieku. 

Zabytek dostępny. 

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 06.11.2018 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: klasycystyczny

Materiał budowy:  kamienne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.72810, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.154232