W 1765 r. należało do niego 88 osób. W kolejnych dziesięcioleciach nastąpił rozwój liczebny społeczności. W 1807 r. w miasteczku mieszkało 107 Żydów, a w 1897 – 157, co stanowiło 20,5% ogółu mieszkańców.

W XIX w. – nie wiemy, niestety, dokładnie kiedy – żydowska społeczność Niemirowa założyła własny cmentarz. Ulokowano go poza miastem, po prawej stronie drogi prowadzącej do Krynek, nad Bugiem. W 1937 r. jego lokalizacja została uwidoczniona na mapie wydanej przez Wojskowy Instytut Geograficzny. Powierzchnia wynosiła przypuszczalnie ok. 0,5 ha. Cmentarz był ogrodzony.

Po II wojnie światowej cmentarz został zamknięty. Macewy usunięto. Być może stało się tak ze względu na bliskość granicy. Do dzisiejszego dnia na jego terenie dostrzec można jedynie pojedyncze fragmenty tablic nagrobnych, już bez śladów inskrypcji. Całość porasta las. Granice historyczne są zatarte, tylko gdzieniegdzie pozostały ślady po ogrodzeniu – kawałki kamieni spojone betonem.

Cmentarz żydowski w Niemirowie nie został jak do tej pory oznakowany. Można do niego trafić jadąc w kierunku wschodnim ul. Cmentarną lub przedłużeniem ul. Brzeskiej, a po połączeniu obu dróg – skręcając w prawo w las. Dalszą wskazówkę mogą stanowić kamienno-betonowe pozostałości ogrodzenia.

Cmentarz znajduje się na terenie wpisanym do rejestru zabytków nieruchomych decyzją nr A-574 z 14.04.1978. Właścicielem działki jest Skarb Państwa (Lasy Państwowe, Nadleśnictwo Nurzec).

Właściciel praw autorskich do opisu: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN