Wzniesiony w stylu historyzmu, w wyniku późniejszych przekształceń uzyskał fasadę o secesyjnym charakterze. Od momentu powstania do dnia dzisiejszego nieprzerwanie pełni pierwotną funkcję.

Historia

Gmach hotelu, nazywanego początkowo „Sanssouci”, wzniesiono w 1858 r. według projektu Ferdinanda Hermanna w miejscu wcześniejszej gospody. Do obiektu dobudowano od strony podwórza salę taneczną i teatralną wg projektu Steinmetza. W 1895 r. wnętrze hotelu zostało przebudowane wg projektu J. Cyganka. Duże znaczenie miała kolejna przebudowa budynku w 1910 r. wg projektu architekta Ahrensa, polegająca na zmianie charakteru fasady i nadaniu jej secesyjnego wyrazu. Jej wykonanie zlecono firmie Boswau & Knauer z Bytomia. Hotel w tym okresie zmienił nazwę na „Kaiserhof”. Kolejne zmiany, wprowadzone w 1925 r., wiązały się z przekształceniem części mieszczącej pomieszczenia biurowe. W 1935 r. dokonano przebudowy sali teatralnej. Po wojnie hotel zmienił nazwę na „Bristol”. W latach 60. i 70. XX w., podczas remontu wnętrz, zniszczono ich pierwotny wystrój. Budynek do dzisiaj utrzymał swoją pierwotna funkcję.  

Opis

Hotel usytuowany jest w zwartej zabudowie zachodniej pierzei ul. Dworcowej. Budynek jest murowany z cegły i licowany od frontu okładziną kamienną z piaskowca, od tyłu tynkowany. Rozplanowany na rzucie zbliżonym do trapezu. Obiekt jest trzy i czterokondygnacyjny, podpiwniczony z użytkowym poddaszem, nakryty dachem wielospadowym z lukarnami. Do budynku od strony północnej przylegają dwa boczne skrzydła komunikujące obiekt z budynkiem tylnym. Całość tworzy zamknięty układ z wewnętrznym dziedzińcem. 

Elewacja frontowa budynku hotelowego od strony ul. Dworcowej jest symetryczna, czternastoosiowa. Wyróżnia się dwoma symetrycznie rozmieszczonymi, dwupiętrowymi, trzyosiowymi wykuszami wspartymi na konsolach. Strefa parteru z przejazdem bramnym w osi bocznej jest przekształcona i ma charakter ahistoryczny. Wyższe partie fasady charakteryzują się jednolitym stylistycznie wystrojem i kompozycją. Elewacja artykułowana jest za pomocą symetrycznie rozmieszczonych pilastrów, otworów okiennych w typie porte-fenêtre i otworów prostokątnych (w partiach wykuszy i na górnej kondygnacji. Strefa poddasza oddzielona jest od pozostałych kondygnacji wydatnym gzymsem ząbkowym oraz mniej rozbudowanym gzymsem wieńczącym. Elewacja w części środkowej zwieńczona jest półokrągłym szczytem. Rozmieszczony na fasadzie detal rzeźbiarski składa się pojedynczych, dekoracyjnych kartuszów ponad otworami pierwszego piętra oraz dużego kartusza z datą 1911 z girlandą w partii szczytowej. Elewacja tylna jest dziesięcioosiowa, asymetryczna, z ryzalitem o ściętych narożach w części środkowej. Jej skromną dekorację tworzy gzyms wieńczący oraz opaski okienne. Wnętrze budynku zostało wtórnie przekształcone. W kamienicy nie zachowała się pierwotna stolarka okienna i drzwiowa.

Obiekt dostępny.

Oprac. Dorota Bajowska, Pracownia Terenowa NID w Katowicach, 11-2020 r.