Usytuowanie i opis

Położone w lesie na części działek 81 i 91, na brzegu jeziora Wapińskiego, na krawędzi terasy zalewowej, w odległości 5-10 m od obecnej linii brzegowej, na północny zachód od zabudowań Zelgniewa.

Złożone z kilkunastu kurhanów, ułożonych w jednym ciągu wzdłuż osi południowy zachód-północny wschód. Kurhany posiadają średnicę od 15-16,5 m, wysokości około 1 m. Pośrodku znajduje się kamienny rdzeń z stelą. Pod nasypem znajdował się pochówek ciałopalny jamowy z fragmentami wyposażenia. Ta forma pochówku nawiązuje do kurhanów typu siedlemińskiego.

Historia

Kurhany z rdzeniem kamiennym podobnie jak kręgi kamienne typu Odry-Węsiory stanowią wyraźną odmienność w fazie lubowidzkiej, kultury wielbarskiej. Są one charakterystyczne w strefie Pojezierza Kaszubsko-Krajeńskiego. Znane już na początku XX w. i w okresie międzywojennym.

Stan i wyniki badań

Badane na początku XX w. przez Gőtze’go a w latach 20. XX w. przez A. Karpińską, która badała 4 kurhany. W 1980 i 1983 A. Weber przeprowadził badania powierzchniowe.

Dostępność utrudniona przez dużą lesistość terenu. Wymagana dobra orientacja w terenie i mapa o dużej skali.

oprac. Marek Wróbel, OT NID Poznań, PT Trzebiny, 19-11-2015 r.