Historia

Barokowa kapliczka - dzwonnica pod wezwaniem św. Józefa wybudowana w II połowie XVIII wieku na skraju wsi. W 2017 roku kapliczkę poddano gruntownemu remontowi, podczas którego wymieniono dach, tynki i posadzkę. Do dziś biciem w dzwonek oznajmia się rozpoczęcie nabożeństwa majowego. Brak dostatecznej wentylacji, odwodnienia, wyłożenie posadzki kafelkami, montaż plastikowych okien spowodowało duże zawilgocenie i zagrzybienie ścian wewnątrz kapliczki.

Opis

Kapliczka usytuowana w północnej części miejscowości, na skraju wsi pośród pól uprawnych. Wolnostojąca, zwrócona frontem w stronę zachodnią. Murowana, otynkowana. Część frontowa podzielona na trzy kondygnacje. Dolna kondygnacja wzniesiona na planie prostokąta z trójboczną absydą. Kaplica nakryta dachem wielospadowym. Pokrycie dachu z dachówki ceramicznej. Elewacja boczna od strony północnej i południowej przeszklona dwoma oknami zamkniętymi łukiem ostrym. Elewacja frontowa jednoosiowa, pośrodku wejście zamknięte łukiem ostrym. W wejściu drzwi jednoskrzydłowe, drewniane, częściowo przeszklone. Druga kondygnacja, kwadratowa. Pomiędzy pierwszą a drugą kondygnacją dzwonnicy niewielki daszek z dachówki ceramicznej umieszczony na gzymsie. W drugiej kondygnacji od strony północnej znajduje się niewielki otwór drzwiowy, który prawdopodobnie prowadzi do dzwonnicy. W trzeciej kondygnacji po każdej ze stron umieszczono zamknięte łukiem otwory okienne. Wieża kapliczki nakryta dachem namiotowym. We wnętrzu kaplicy sklepienie kolebkowo - krzyżowe. Nad stołem pełniącym funkcję ołtarzyka umieszczono oleodruk z przedstawianiem św. Józefa z dzieciątkiem Jezus.

Zabytek dostępny jedynie od zewnątrz.

Oprac. Magdalena Urbaniak - Leśniak, OT NID w Opolu, 23-08-2017 r.