w miejscu dawnej kaplicy pw. św. Fabiana i Sebastiana. Świątynia położona poza obrębem dawnych murów miejskich, znajduje się na północny-zachód od placu rynkowego. Obiekt stanowi istotny element w układzie przestrzennym miasta.

Historia

Obecny kościół filialny pw. Matki Boskiej Różańcowej w Żarach zbudowano w obrębie dawnego szpitala dla trędowatych na Przedmieściu Górnym w miejscu funkcjonującej do 1551 r. kaplicy pw. św. Fabiana i Sebastiana. Kościół wzniesiono dzięki fundacji małżeństwa Dawida i Doroty Kretschmerów w 1563 r. i przeznaczono go na kaplicę cmentarną. W 1873 r. obiekt przeszedł na własność luteranów i był użytkowany jako kościół luterański. Na początku XX w. po południowo-wschodniej stronie kościoła dobudowano budynek dwukondygnacyjny, który prawdopodobnie pełnił funkcję zakrystii i prezbiterium, a górna kondygnacja przeznaczona była na mieszkanie pastora. Po II wojnie światowej kościół użytkowano jako salę gimnastyczną. Po przejęciu świątyni przez katolików w latach 80. XX w. w obiekcie przeprowadzono kompleksowy remont. W tym czasie przeprowadzono m.in. wymianę pokrycia dachowego z dachówki na blachę, dobudowano kruchtę, wzmocniono fundamenty i wprowadzono izolację pionową. Wysiłkom księdza Tadeusza Kleszcza w 1988 r. obiektowi przywrócono funkcję sakralną, którą pełni do dzisiaj.

Opis

Kościół filialny p.w. Matki Boskiej Różańcowej w Żarach położony jest przy pl. Inwalidów 13/14, poza obszarem staromiejskim. Kościół zlokalizowany jest po wschodniej stronie placu na niewielkim wzniesieniu, które otacza żeliwne ogrodzenie na ceglanej podmurówce. Teren przed kościołem częściowo wyłożony jest kostką granitową oraz w części porośnięty trawą. Kościół murowany z cegły, tynkowany wzniesiony na rzucie prostokąta. Prezbiterium i zakrystia znajduje się w budynku dwukondygnacyjnym po stronie południowo-wschodniej. Bryłę tego budynku przykrywa dach łamany. Bryłę nawy i kruchty przykrywa dach dwuspadowy. Szczyt schodkowy oddziela korpus główny od kruchty. Kruchtę wieńczy szczyt podkreślony sterczynami. Elewacje przepruwają prostokątne, rozglifione zewnątrz otwory okienne. Do kościoła prowadzi prostokątny otwór drzwiowy o współczesnej dwuskrzydłowej stolarce drzwiowej. Na elewacjach zróżnicowany detal architektoniczny w postaci m.in.: cokołu, pilastrów i gzymsów. Wnętrze świątyni nakryte jest sklepieniem płaskim o ślepym pułapie, w prezbiterium z dodatkowo podwieszanym sufitem kasetowym. W świątyni nie zachowało się oryginalne wyposażenie.

Kościół jest własnością wyznaniową. W świątyni odbywają się regularnie msze święte. Obiekt jest udostępniany za zgodą księdza proboszcza.

Oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 15.11.2017 r.