Jest jednym z nielicznych zachowanych, murowanych kościołów z tego okresu w regionie, jego wartość podnosi cenne wyposażenie ruchome i oryginalna więźba dachowa.

Historia

Kościół drewniany w Połomii powstał ok. poł. XV w., końcem XV w. dobudowano do niego zakrystię od pn. Obecny kościół par. wybudowany został w 1577 r. staraniem Kaspra Dunin-Przystałowskiego, na miejscu poprzedniej budowli, z pozostawieniem dawnej zakrystii. W 1614 r. dobudowano od pd. kościoła kruchtę z inicjatywy Marcjanny z Daniłowiczów Koniecpolskiej. W 1644 r. kościół konsekrowano. W 1769 r. uległ spaleniu, w 1898 r. remontowany. W l. 1907 - 1913 wykonano okładzinę kamienną na wszystkich elewacjach, wymieniono stropy oraz postawiono wieżyczkę na sygnaturkę. Została także wykonana polichromia przez Alojzego Roblicha z Drohobycza. W 1956 r. wykonano nową polichromię, z badań poprzedzających ją, wynikało, iż polichromia z 1913 r. przykryła wcześniejsze malowidła o charakterze ornamentalno-roślinnym. W pocz. XXI w. kościół poddano placom konserwatorskim (remont więźby dachowej, wymiana pokrycie, konserwacja elewacji).

Opis

Zespół kościelny złożony z kościoła, dzwonnicy-bramki i ogrodzenia położony jest w środkowej części wsi, na niewielkim wzniesieniu, w widłach dwóch lokalnych potoków, po pd. stronie drogi Rzeszów - Sanok, w otoczeniu starodrzewu.

Kościół orientowany, jednonawowy, wybudowany został na rzucie prostokąta z prostokątną kruchta od pd., z wydłużonym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium i przylegającą od pn. zakrystią. W bryle kościoła dominuje wysoki, strzelisty, dwuspadowy, jednokalenicowy dach, z wysmukłą sygnaturką, przechodzący w wielospadowy nad zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Na kruchcie i na zakrystii założono dachy pulpitowe. Budynek wymurowany został z ciosów kamiennych, z późniejsza okładziną. Na uwagę zasługuje storczykowa więźba dachowa, tzw. pełna, jednostorczykowa, dwujętkowa, z widocznym systemem znaków ciesielskich, pokryta została w czasie ostatniego remontu blachą miedzianą. W elewacjach opiętych dwuuskokowym szkarpami rozmieszczono wysokie, zamknięte ostrołukowo okna w płaskich obramieniach. We wnętrzu zachowała się dekoracja malarska, i zabytki snycerki z XVII - XIX w.

Bramka - dzwonnica usytuowana jest na zachód od kościoła, na jego osi podłużnej, w ciągu ogrodzenia. Wymurowana została z ciosów kamiennych, jako parawanowa, przepruta trzema ostrołukowymi arkadami, ze środkową szerszą, mieszczącą przejście, nad którym umieszczono w szczycie dodatkowy otwór z dzwonem. Ogrodzenie rozplanowane na wieloboku, wydziela obejście kościoła, dawny cmentarz kościelny. Tworzą je osadzone na kamiennym cokole słupki z ciosów kamiennych, zwieńczone dwuspadowymi daszkami z dachówki ceramicznej, pomiędzy którymi osadzono przęsła z metalowych prętów.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Barbara Potera, OT NID w Rzeszowie, 16-09-2015 r.