Historia

Kościół w Wyszęcicach istniał już w XIV w. W dokumencie wystawionym w 1366 r. wymieniony został proboszcz tutejszej świątyni. Początkowo była to prawdopodobnie budowla drewniana. W czasie reformacji, w roku 1564, kościół przejęty został przez protestantów. W roku 1600, ze względu na zły stan zachowania, został rozebrany. Obecny zbudowany został w latach 1606-1638 z fundacji ówczesnego pana na Wyszęcicach Stephana Johanna Thadera. Budowę ukończono zapewne w 1638 r. o czym świadczyła data umieszczona na niezachowanej belce tęczowej. W roku 1654, w związku z prowadzonymi działaniami kontrreformacyjnymi świątynia przekazana została katolikom. W roku 1886, w narożu pn.-zach. między wieżą i korpusem, dobudowano kolistą wieżyczkę klatki schodowej. Rok później elewacje korpusu wzmocniono wąskimi klinkierowymi przyporami. W 1888 roku powstał projekt obecnego neogotyckiego wyposażenia świątyni (ołtarz główny, ławki, balustrada empory organowej).

Opis

Kościół orientowany, usytuowany jest w południowo-zachodniej części miejscowości, po wschodniej stronie drogi, na niewysokim wyniesieniu o stromej skarpie.

Po południowj stronie kościoła do 1945 r. stał, zbudowany w I poł. XIX w., kościół protestancki.

Kościół wzniesiony został na planie prostokąta z dostawioną na osi od zachodu wieżą. W północno-zachodnim narożu między nawą i wieżą dostawiona została kolista wieżyczka klatki schodowej. Nawa dwuprzęsłowa, prezbiterium tej samej szerokości, jednoprzęsłowe; po północnej stronie prezbiterium zakrystia. Prezbiterium i nawa sklepione zostały kolebką z lunetami, zdobioną reliefowymi plakietami. Zakrystia i kruchta w przyziemiu wieży przykryte są sklepieniem krzyżowym. Wieża, wzniesiona na planie kwadratu, w ostatniej kondygnacji przechodząca w ośmiobok, przykryta jest niewysokim ośmiopołaciowym hełmem. Zachodni szczyt nawy, po obu stronach wieży, dwukondygnacyjny, rozczłonkowany został pilastrami.

W elewacjach korpusu i prezbiterium wysokie, wąskie otwory okienne zamknięte łukiem odcinkowym. Elewacja boczne oszkarpowane. Naroża wieży wzmocnione zostały szerokimi, wysokimi, wielouskokowymi skośnymi przyporami, sięgającymi ostatniej kondygnacji. Elewacje świątyni niegdyś zdobione były sgraffitem, obecnie są gładko tynkowane.

Z pierwotnego wyposażenia kościoła zachowana jest manierystyczna ambona o bogatej dekoracji rzeźbiarskiej, łączona z kręgiem Mistrza Ambony Dzierżoniowskiej.

Kosz ambony, podtrzymywany przez figurę Mojżesza. Na koszu umieszczono sceny pasyjne, na balustradzie figury apostołów, na baldachimie z symbole ewangelistów. Na ambonie widnieje także herb fundatorki Barbary von Thader z domu Dyhern. Pozostałe wyposażenie kościoła (ołtarz główny, ławki, balustrada empory organowej) neogotyckie.

Zabytek dostępny.

Oprac. Maria Czyszczoń, 08.10.2014 r.