Powstał jako element wzorcowego, eksperymentalnego osiedla mieszkaniowego towarzyszącego wystawie WuWA, będącego znakomitym przykładem realizacji nowoczesnych tendencji w urbanistyce i architekturze europejskiej lat 20. XX wieku.

Historia

Budynek wzniesiony został w 1929 roku. Projekt architektoniczny wykonał Emil Lange, projekty wnętrz: Emil Lange, Paul Heim, Eugen Weigt (zabudowa kuchni), Hilda Krebs (projekty mebli); projekt ogrodu: Erich Vergin.

Opis

Budynek zaprojektowany został jako skrajny w zabudowie szeregowej po zachodniej stronie ul. Tramwajowej.

Budynek stanowił realizację domu wielorodzinnego. W obrębie budynku zrealizowano 4 mieszkania po 45,5 m2 oraz cztery mieszkania po 62 m2. Zaprojektowano również wspólne pomieszczenia gospodarcze.

Ściany piwnic ceglane, ściany parteru i piętra wykonane zostały w stalowej konstrukcji ramowej (system "Spiegel") z wypełnieniem z płyt z gazobetonu "Schima"; tynkowane; ściany wewnętrzne - z cegły żużlowej i płyt żużlowo-gipsowych. Klatka schodowa drewniana, schody dwubiegowe z duszą. Dach płaski; strop typu "Kleina" z wypełnieniem z żużlu; pokrycie z papy. Stolarka drzwi wejściowych współczesna, stolarka okienna współczesna, częściowo PCV.

Budynek o bryle rozczłonkowanej, złożony z dwóch prostopadłościennych sekcji przesuniętych względem siebie, na rzucie dwóch mijających się prostokątów. Budynek pierwotnie dwukondygnacyjny z obniżoną kondygnacją poddasza, o mijających się o pół piętra poziomach kondygnacji w obu sekcjach. Obecnie sekcja południowa trójkondygnacyjna, z nadbudowaną górną kondygnacją mieszkalną, wysoko podpiwniczona. Jest to budynek jednoklatkowy. Obie sekcje posiadają niezależne wejścia. Elewacje o regularnie rozmieszczonych osiach okiennych, bez podziałów.

Dostęp do zabytku ograniczony. Budynek stanowi własność prywatną - brak możliwości zwiedzania. Osiedle dostępne z zewnątrz.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 06.10.2014 r.