Dwa z nich związane są z kościołem parafialnym św. Wawrzyńca (drewniany kościół oraz dzwonnica), kolejne trzy z dawnym majątkiem, którego ostatnimi właścicielami byli do 1945 r. von Loeschowie (pałac, zabudowania dworskie oraz park).

Wieś po raz pierwszy wzmiankowana była w 1201 r. w dokumencie papieża Innocentego III. Przez wieki istnienia często zmieniała właścicieli, majątkiem władały liczne rody rycerskie, a następnie arystokratyczne. W XIV w. Woskowice Małe należały do rodziny von Spiegel, kolejnym znanym właścicielem był Joachim von Obischau und Naefe (do 1611 r.). W ciągu kolejnych 200 lat wieś była w rękach Frankenbergów, Goltzów i Kalckreuthów. Wreszcie w 1829 r. majątek zakupił ród von Loesch, który pozostał w Woskowicach przez kolejne 116 lat.

Za czasów Kalckreuthów, około 1800 r. powstał obecny pałac, wzniesiony na miejscu wcześniejszego dworu, o którym nie zachowały się żadne informacje. Lata 1872-1874 oraz rok 1912 to czas przebudowy rezydencji w stylu neogotyckim, która doprowadziła ją do obecnej formy. Tak opisał pałac Josef von Gollitschek w II tomie swojej pracy Schlesien. Land der Schlösser: "Rodzina von Loesch, która w 1829 r. odkupiła spuściznę rodu Kalckreuth - majątek Woskowice Małe, całkowicie zmieniła wygląd tego bardzo skromnego zamku, aby nadać mu reprezentacyjny charakter. Wieża ze schodami przy starym dworze pochodzi z lat 1872-74, część górnej kondygnacji przekształcono ze strychu na pokoje gościnne".

W latach 1920-45 częstym gościem w pałacu był niemiecki dowódca wojskowy Erich von Manstein. 10 czerwca 1920 r. ożenił się on z Juttą Sybillą von Loesch, córką właściciela Woskowic Małych. Co ciekawe późniejszy feldmarszałek oświadczył się przyszłej małżonce po trzech dniach znajomości, zawartej podczas jego noworocznego urlopu. Więcej o tej postaci przeczytać można w artykule Dwa wesela feldmarszałka, który opublikowaliśmy 24 listopada 2013 r.

W wyniku przegranej przez Niemcy II wojny światowej dotychczasowi właściciele utracili swoje majątki. Posiadłość w Woskowicach Małych została przejęta przez państwo polskie, a von Loeschowie wyjechali do Niemiec. Dla pałacu szybko znalezione zostało nowe przeznaczenie.

23 czerwca 1946 r. staraniem namysłowskiego oddziału Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci otwarty został Dom Dziecka im. Stanisława Popławskiego w Woskowicach Małych. Uroczystość zaszczycił swoją obecnością patron placówki, naturalizowany w Polsce radziecki generał Popławski, przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Bezpieczeństwa we Wrocławiu.

Tę rolę pałac pełnił jedynie przez 4 lata – z dniem 1 września 1950 r. Państwowy Dom Dziecka w Woskowicach Małych został zlikwidowany. W latach 60. XX w. umieszczono tw nim Ośrodek Leczenia Odwykowego, przekształcony w 1998 r. w Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Wyremontowany w ciągu ostatnich lat pałac pełni w dalszym ciągu funkcję ośrodka terapeutycznego, w związku z tym niemożliwe jest zwiedzanie jego wnętrz.

Pałac murowany z cegły, potynkowany, podpiwniczony, wzniesiony na planie prostokąta, dwukondygnacjowy, nakryty wysokim dachem dwuspadowym z lukarnami. Fasada (elewacja północna) siedmioosiowa, z asymetrycznie usytuowanym głównym wejściem z portykiem z 1912 r. i trzykondygnacjowym ryzalitem. Elewacje pałacu zdobią neogotyckie detale, ryzality, szczyty schodkowe, sterczyny, gzymsy nadokienne oraz wykusz. Wnętrza pałacu przekształcone, w układzie dwutraktowym. Część pomieszczeń przyziemia i piwnice sklepione kolebkowo i kolebkowo z lunetami, w pozostałych salach płaskie stropy. W części pomieszczeń zachowane sztukaterie, kominek i boazerie.