Budynek posiada wartości artystyczne m.in. w postaci snycerskiej dekoracji architektonicznej, a także wartości krajobrazowe z uwagi na eksponowane położenie, na wzgórzu przy wjeździe do miasta od strony Krosna. Dodatkową wartością o znaczeniu lokalnym jest związek ze znaną i zasłużoną dla Rymanowa postacią Ignacego Bieleckiego.

Historia

Dom przy ul. Bieleckiego 9 w Rymanowie został wybudowany w l. 1884-85 przez miejscowego budowniczego Walentego Kruczkowskiego. Najprawdopodobniej przed 1900 r. został on kupiony przez Ignacego Bieleckiego, który w 1895 r. otrzymał w Rymanowie posadę lekarza. Była to postać zasłużona dla rozwoju Rymanowa. Ze zbiorów jego i jego rodziny w domu utworzona został izba regionalna. W 1927 r. dach został zniszczony przez trąbę powietrzną i następnie wyremontowany.

Opis

Dom zlokalizowany jest po pd. stronie ul. Doktora Bieleckiego (część drogi wojewódzkiej, z Rymanowa do Krosna), ok. 150 m na zach. od rymanowskiego rynku. Położony na zach. stoku wzniesienia, na którym założony został Rymanów. Budynek założony równoleżnikowo, na niedużej, ogrodzonej działce. Dom o cechach architektury uzdrowiskowej/szwajcarskiej. Został wybudowany na planie prostokąta, z centralnym ryzalitem w ścianie pn. Budynek dwukondygnacyjny, w części podpiwniczony. Jego horyzontalną bryłę urozmaicono werandą zlokalizowaną w centralnej części pn. elewacji, trójkondygnacyjną loggią w elewacji zach. oraz nieregularną przybudówką we wsch. części elewacji pd. Korpus przekryty dachem dwuspadowym, przechodzącym w prostopadły do niego dach dwuspadowy nad werandą. Loggia i przybudówka przekryte dachami pulpitowymi. Elewacja frontowa (pn.) w partii parteru otynkowana z dekoracyjnymi obramieniami okiennymi. Piętro oszalowane, na poziomie ścianki kolankowej nałożona drewniana dekoracja kratownicowa. Z poziomu ulicy do werandy prowadzi mostek z schodkami, z metalowymi, dekoracyjnymi balustradami. Weranda przeszklona, konstrukcji słupowej, trójosiowa. Otwory skrajne zakończone trójkątnie, a centralny półkoliście. Ścianki pod oknami ozdobione są płycinami. Pola ramujące zwieńczenia okien dekorowane są ornamentem wiciowym. Na poziomie ścianki kolankowej duże, poziome płyciny wypełnione dekoracją tralkową. Oszalowany szczyt dekorowany stylizowanym lambrekinem. Podobnie dekorowany ozdobny półszczyt, zlicowany z krawędzią dachu, ozdobiony także ślepą rozetą i ornamentem wiciowym. Podobnie rozwiązany jest szczyt elewacji zach. Elewacja ta została poprzedzona nieco węższą od niej, trójkondygnacyjną loggią. Dolna partia loggii o kamiennych słupach otwarta jest na kondygnację piwnicy. Środkowa kondygnacja jest ustawiona na murowanych filarach, natomiast górna jest konstrukcji drewnianej, słupowej. Trzecia kondygnacja została zwieńczona półkolistymi łukami (umieszczonymi na osi okien) flankowanymi płycinami o dekoracji wiciowej. Elewacja tylna (pd.) z częściowo widoczną partią piwnic, z częściowo docieploną partią parteru oraz oszalowanym piętrem. Elewacja wsch. została opracowana podobnie jak elewacja frontowa, ze szczytem podobnym do tego nad werandą. Opisywany dom jest budynkiem w części (piwnice i parter) murowanym z cegły i kamienia oraz otynkowanym, a w części (piętro i poddasze) drewnianym konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowanym.

Dostęp do zabytku ograniczony. Obiekt dostępny z zewnątrz. Ewentualna możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Bartosz Podubny, OT NID w Rzeszowie, 12-06-2015 r.