Budynek łączy w sobie cechy tradycyjnej architektury odwołującej się do formy dworu, z elementami modernizmu i estetyki art-deco.

Historia obiektu

Willa znajduje się obecnie w centrum Jarosławia, jednak aż do pocz. XX w. obszar

na którym ją wzniesiono zajmowały pola uprawne. W 1895 r. parcela stanowiła własność Michała Nebelczyka i Bożeny z Czyżów Nebelczykowej, a w latach następnych część nieruchomości przeszła w posiadanie rodziny Wierzbieńców oraz Johnów. W 1929 r. Właścicielem nieruchomości na podstawie kontraktu kupna-sprzedaży został inż. Stanisław Zwoliński i to zapewne on w kolejnych latach wzniósł willę. Dnia 2 lipca 1932 r. na nieruchomości zastawiono kwotę w wysokości 1000 dolarów amerykańskich wpisaną na rzecz Lipy Gallera. W okresie powojennym do budynku dokwaterowano lokatorów, wskutek czego został on podzielony funkcjonalnie na odrębne mieszkania. Po kilku zmianach właścicieli w 2 poł. XX w. w roku 2010 2/3 nieruchomość przeszła na własność Parafii Rzymskokatolickiej pw. Bożego Ciała w Jarosławiu. W 2021 r. całość nieruchomości stała się własnością osoby prywatnej. Od czasu powstania budynek nie ulegał większym remontom i modernizacjom. Obecnie willa jest w części zamieszkała i w etapach prowadzone są przy niej prace remontowo-konserwatorskie.

Opis obiektu

Willa usytuowana jest w centrum Jarosławia, na płaskim terenie, na dość obszernej trapezoidalnej działce, u zbiegu ul. Dąbrowskiego i ul. Żeromskiego, w odległości około 250 m na południe od parku miejskiego im. bohaterów Monte Cassino oraz około 50 m na zachód od szkoły podstawowej im. Stefana Żeromskiego.

Budynek murowany z cegły, otynkowany, założony na rzucie zbliżonym do prostokąta, z wydatnym półokrągłym ryzalitem od południa oraz niewielkimi alkierzykami w południowo-zachodnim i południowo-wschodnim narożniku. Obiekt frontem zwrócony w kierunku południowym, parterowy, z piętrowym ryzalitem i użytkowym poddaszem, częściowo podpiwniczony. Dach korpusu głównego wysoki, czterospadowy kryty blachą płaską, urozmaicony prostokątnymi lukarnami na każdej z połaci. Nad piętrowym ryzalitem dach wielospadowy, nad alkierzykami dachy czterospadowe. Dachy ryzalitu jak i alkierzyków silnie spłaszczone i pierwotnie zwieńczone dużymi blaszanymi kwiatonami. Elewacje willi tynkowane. Cokół wyodrębniony odsadzką pokryty tynkiem kamieniarskim o fakturowanej powierzchni i płytowym podziale. Powyżej cokołu ściany z prostym detalem ograniczonym do profilowanych parapetów i gzymsu wieńczącego oraz tralkowej balustrady tarasu. W tej części tynki o delikatnej fakturze, z dużą ilością miki.

Elewacja frontowa (południowa) symetryczna, jednokondygnacyjna, siedmioosiowa z piętrowym, półokrągłym ryzalitem, w którym w parterze przeszklona weranda z głównymi drzwiami wejściowymi na osi, a na piętrze otwarty taras z tralkową balustradą. Elewacja boczna (zachodnia) asymetryczna, jednokondygnacyjna, czteroosiowa, z drzwiami wejściowymi usytuowanymi w drugiej osi od północy. Elewacja boczna (wschodnia) asymetryczna, jednokondygnacyjna, czteroosiowa. Elewacja tylna (północna) asymetryczna, jednokondygnacyjna, trzyosiowa.

Układ wnętrz trójosiowy, dwutraktowy z wejściem głównym przez werandę

w półokrągłym ryzalicie fasady oraz wejściem bocznym usytuowanym od zachodu. Stropy drewniane, płaskie otynkowane, w reprezentacyjnych pomieszczeniach parteru oraz nad tarasem ozdobione, sztukatorskimi rozetami. W budynku zachowany modernistyczny, kątowy piec kaflowy, komplet historycznej stolarki okiennej i drzwiowej o dużym zróżnicowaniu form jak również parkiety dębowe, lastrykowe posadzki i schody oraz dekoracyjna balustrada schodów wykonana z metalu.  

Dostępność obiektu. Zabytek dostępny z zewnątrz.

Autor noty: Oprac. mgr Przemysław Gęsiorski, OT NID w Rzeszowie, 29.12.2023 r.