1522 r. Pomimo przebudowy jest przykładem dawnego, tradycyjnego budownictwa drewnianego.

Historia

Parafia w Wierzbiu istniała prawdopodobnie już w XV w., następnie została afiliowana do parafii w Ożarowie i reerygowana na początku XX w. Zręby obecnego kościoła pochodzą z ok. 1522 r. Jego pierwszy opis pochodzi z 1668 r., była to wówczas budowla drewniana z dzwonnicą, murowaną zakrystią i ceglaną posadzką. Przebudowany pod koniec XVIII w. podczas remontu generalnego, restaurowany w latach 1889 i 1949.W 2 poł. XX w. miała miejsce przebudowa, podczas której m.in. poszerzono nawę i prezbiterium dodając do nich prostokątne, otwarte do wnętrza aneksy oraz usuwając południową kruchtę. Wieża, pierwotnie sięgająca tylko do kalenicy, została podwyższona o jedną kondygnację oraz włączona w bryłę kościoła przez obudowanie jej dolnej części aneksami i przekrycie ich przedłużonymi połaciami dachu nad nawą. W zachodniej części nawy dodano doświetlające chór otwory okienne, w ścianie północnej - otwór wejściowy, do którego przeniesiono portal z rozebranej ściany południowej. Prace te, poprawiając stan techniczny kościoła, zatarły jego pierwotny kształt. W ciągu ostatnich dziesięcioleci w kościele trwały systematyczne prace restauracyjne.

Opis

Kościół położony jest w południowo - zachodniej części wsi, w pobliżu skrzyżowania głównej drogi z drogą do Ożarowa, od której oddzielony jest obszernym parkingiem i zielenią. Drewniane ściany nawy i prezbiterium są budowane z belek na zrąb, ich nowsze odcinki- w konstrukcji słupowej, tak jak wieża wraz z aneksami. Zakrystia i jej przedsionek są murowane z cegieł i otynkowane. Dachy kryte są gontem, elewacje oszalowane deskami w układzie pionowym, z listwami na styku. Nawa, dawniej prostokątna, posiada we wschodniej części pozorny transept, utworzony z otwartych do jej wnętrza dobudówek. Wzdłuż północnej ściany prezbiterium usytuowana jest prostokątna zakrystia, do której zachodniego boku przylega niewielki przedsionek, oddzielony od nawy ukośną ścianką. Wieża przylega do nawy od strony zachodniej, po jej bokach znajdują się schody oraz schowek. Bryła kościoła jest wydłużona, bez równoważącej dominanty. Nawa i prezbiterium kryte są dwukalenicowym dachem siodłowym, którego połacie w ok 1/3 i ½ wysokości przechodzą w dachy pulpitowe nad nieznacznie niższymi aneksami i zakrystią. Nad zachodnią częścią dachu wznosi się czworoboczna wieża, kryta dachem namiotowym o wygiętych okapach. Niską, czworoboczną wieżyczkę na sygnaturkę wieńczy blaszany hełm. Wnętrze nakryte jest płaskimi stropami wspartymi na słupach; nad zakrystią znajduje się sklepienie klasztorne. Wsparty na słupach prosty chór z pełną balustradą dźwiga prospekt organowy i fisharmonię. W ołtarzu głównym znajduje się późnogotycki tryptyk. Wnętrze kościoła pokryte jest roślinnymi polichromiami, tworzącymi m.in. barwne opaski wokół okien. W zewnętrznych elewacjach znajdują się dwa piękne, masywne portale z ok. 1522 r. Portal zachodni z łukiem odcinkowym wyciętym w dolnej części nadproża, o szerokich, profilowanych odrzwiach. Portal północny z otworem wejściowym o podkowiastym wykroju, podkreślonym ornamentami sznurowym i ząbkowym, precyzyjnie wykonanymi w odrzwiach, zdobionych dodatkowo motywami rozet i rombów.

Z zewnątrz ogólnodostępny, wnętrza dostępne podczas nabożeństw lub po uzgodnieniu z księdzem proboszczem.

Oprac. Ewa Kalbarczyk-Klak, NID OT/Opole, 30.09.2014 r.