Wyróżnia się rzadko już zachowanymi emporami, obiegającymi całe wnętrze świątyni.

Historia

Wieś Trzcinno została założona w 1562 r. przez rodzinę von Massow. W 1590 r. istniał już tutaj kościół, ufundowany przez właścicieli wsi. Początkowo świątynia stanowiła filię parafii w Wałdowie, dopiero w 1860 r. stała się parafią samodzielną. Obecny kościół powstał przypuszczalnie w poł. XVII wieku. W XVIII w. prawdopodobnie dobudowano wieżę i we wnętrzu umieszczono empory.

Opis

Kościół jest położony na północnym skraju wsi. Orientowany. Usytuowany na dużej, prostokątnej działce, graniczącej od zachodu i wschodu z polami (lub nieużytkami), od północy z drogą i lasem, a od południa z zabudowaniami wsi. W obrębie działki znajdował się cmentarz przykościelny, z którego do dnia dzisiejszego zachowała się kwatera rodziny von Massow oraz relikty innych nagrobków. Teren porośnięty jest starodrzewem.

Kościół został wzniesiony w konstrukcji ryglowej, fachy wypełnione cegłą, otynkowane. Nawa kościoła jest założona na rzucie wydłużonego prostokąta, z trójbocznie zamkniętą częścią ołtarzową. Kryta dachem dwuspadowym, w części ołtarzowej trójspadowym. Od zachodu do nawy dostawiona została wieża, węższa od nawy, na rzucie prostokąta. Wieża jest dwukondygnacyjna, druga kondygnacja węższa od pierwszej, nakryta ośmiobocznym hełmem. Pomiędzy obiema kondygnacjami wieży występują dachy pulpitowe.

W elewacjach znajdują się prostokątne otwory okienne, rozmieszczone w dwóch poziomach (pod i nad emporami). Kościół nie posiada dekoracji architektonicznej, za wyjątkiem drugiej kondygnacji wieży, gdzie występują odcinkowe arkady. Ponadto, dekoracyjnie oddziałuje szachownica konstrukcji ryglowej oraz skontrastowanie barwy drewna z tynkowanymi polami fach.

Wnętrze kościoła jest jednoprzestrzenne, nakryte nagim stropem belkowym. Wnętrze z wszystkich stron obiegają empory (prawdopodobnie z XVIII w.). W północno-wschodnim narożu przyziemia została wydzielona zakrystia. Główne wejście do budowli usytuowane jest w bocznej (południowej) ścianie wieży, drugie - we wschodniej ścianie nawy. Zachowały się oryginalne drzwi: z kruchty (w wieży) do nawy oraz we wschodniej ścianie nawy.

Do zabytkowego wyposażenia kościoła należy ołtarz główny z poł. XVII w. oraz wykonane z miedzianej blachy epitafium z 1775 r.

Zabytek dostępny. Kościół jest otwarty bezpośrednio przed i po nabożeństwach.

Oprac. Beata Dygulska, OT NID w Gdańsku, 30.09.2014 r.