Można tu zobaczyć m.in. wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem przypisywany Stanisławowi Samostrzelnikowi. Sylweta dobrze widoczna nie zasłonięta wyrośniętymi drzewami.

Historia

Kościół parafialny zbudowano w 1633. Do jego wzniesienia użyto elementów świątyni XVI-wiecznej (parafia istnieje od XIV w.). Konsekrowany w 1634. Kilkakrotnie remontowany, m.in. w 1751, w 2 połowie XIX w. oraz w latach 90. XX w. Ze środków publicznych w 2011 miała miejsce renowacja pokrycia dachowego, elewacji i stolarki kościoła. Zainstalowano system bezpieczeństwa przeciwpożarowego i przeciwwłamaniowego.

Opis

Kościół późnogotycki, orientowany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, oszalowany i kryty gontem. Składa się z nawy i węższego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium; od północy dostawiona zakrystia. Od frontu nawy izbicowa wieża konstrukcji słupowej, nakryta daszkiem namiotowym. W wejściu z wieży do nawy oraz w wejściach po bokach wieży portale zamknięte łukami w tzw. „ośli grzbiet”. Prezbiterium i nawa pod jednokalenicowym dachem z barokową sygnaturką. Dach wspiera więźba storczykowe w typie gotyckim. Wnętrza nakryte stropami płaskimi, z zaskrzynieniami w nawie. Tęcza prostokątna, profilowana. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Wnętrze zdobi polichromia figuralno-ornamentalna z 2. poł. XIX w. W prezbiterium odsłonięto fragmenty starszych malowideł z przełomu XVI i XVII w., ze scenami z życia św. Stanisława oraz elementami sceny Wniebowzięcia Maryi. Późnobarokowy ołtarz główny z 2. poł. XVIII w. W polu środkowym późnogotycki obraz na desce z 1. połowy XVI w. Wyobraża Matkę Bożą z Dzieciątkiem w promienistej mandorli, a nad nią Trójcę Świętą w rzadkim typie „Pietas Domini”. Obraz ten - jeden z najciekawszych przykładów małopolskiego malarstwa gotycko-renesansowego, jest dziełem anonimowego malarza, zwanego jako Mistrz Tryptyku z Szyku, czynnego w 1. Połowie XVI w. Część badaczy wiąże wizerunek z osobą szczyrzyckiego cystersa i artysty Stanisława Samostrzelnika. To najpewniej część gotyckiego tryptyku, podobnie jak wizerunek św. Wawrzyńca wiszący w prezbiterium. Rokokowe ołtarze boczne z 2. połowy XVIII w. z barokowymi obrazami: w lewym św. Wojciech w polu środkowym i św. Apolonia w zwieńczeniu, w prawym św. Józef z XIX w. w polu środkowym i św. Kinga w zwieńczeniu. Cennym obiektem jest kamienna, renesansowa chrzcielnica z 1585 r. z herbem Półkozic. Wystrój dopełnia ambona z 2. połowy XVIII w. Obszar kościoła i dawnego przykościelnego cmentarza wyznacza kamienne ogrodzenie z bramkami (ok. 1800 r.). Obok kościoła drewniana plebania, organistówka i zabudowania gospodarcze z przełomu XIX i XX w.

Obiekt dostępny. Msze św. w dni powszednie: 6:30. Niedziele i święta: 8:00, 11:00, 15:00. Kościół czynny 1 maj do 30 września w ramach Szlaku Architektury Drewnianej.

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie, 20-03-2015 r.