Historia

Zanim w Szprotawie wzniesiono murowany ratusz, posiedzenia rady miejskiej odbywały się w drewnianym domu kupieckim, który w średniowieczu stał na skraju placu rynkowego. Rada funkcjonowała już w XIII w., najstarsza wzmianka o niej pochodzi bowiem z 1299 roku. O samym mieście Sprottava i o tutejszym kościele par. źródła wspominały już w 1260 roku. Jak się przyjmuje, lokacja miasta na prawie magdeburskim została przeprowadzona po 1251 r. za sprawą księcia głogowskiego Konrada I. W XIV w. na miejscu domu kupieckiego stanęła pierwsza budowla samorządowa - murowany z cegły, podłużny ratusz piętrowy. W 1539 r. budowlę powiększono o jeden trakt od północy i wzniesiono przy wschodnim szczycie wieżę utrzymaną w stylu późnogotyckim. U schyłku XVI i na pocz. XVII w. ratusz gruntownie wyremontowano. Po pożarze, jaki wybuchł w następnym stuleciu, w latach 1730-1732 obiekt powiększono podczas odbudowy prowadzonej według projektu Martina Frantza.

Opis

Trójkondygnacyjna budowla barokowa nakryta dachem czterospadowym, z dwiema wieżami - barokową i gotycko-renesansową. Starsza wieża, stojącą w południowo-wschodnim narożniku ratusza, w dolnej partii czworoboczna, na górze ośmiokątna, zwieńczona galerią z prostymi drewnianymi kolumienkami i trójkondygnacyjnym hełmem. Druga wieża, wzniesiona w południowo-zachodnim narożniku ratusza, jest czworoboczną budowlą o wklęsłych ścianach i szerokich pilastrach narożnych. Wieńczy ją otwarty taras i wąska kondygnacja z wysmukłym hełmem z latarnią. Ściany wieży ozdobione m.in. gzymsami poziomymi oraz otaczającymi tarcze zegara i koliste okienka. W niektórych pomieszczeniach ratusza sklepienia krzyżowe i kolebkowe.

Dostęp do zabytku ograniczony.

Oprac. dr Krzysztof Garbacz, OT NID w Zielonej Górze, 19.09.2014 r.