W jego wnętrzu zachowały się elementy barokowego wyposażenia.

Historia

Kościół zbudowany został w latach 1904-07 (7 sierpnia 1904 wmurowany został kamień węgielny, a 3 czerwca 1907 roku konsekrowano kościół). Proboszczem był wówczas Maksymilian Ganczarski, a kierownikiem budowy Georg Güldenpfennig. Z wcześniejszej świątyni zachowała się, stojąca na placu przy obecnym kościele, wieża.

Opis

Kościół usytuowany został w centrum miasta, na północ od rynku. Położony jest na działce znajdującej się pomiędzy ulicami Kościuszki i Parafialną, a w jego najbliższym sąsiedztwie znajduje się plebania.

Świątynia zbudowana została jako trójnawowa bazylika na planie krzyża łacińskiego, z zamkniętym absydą, skierowanym na północ prezbiterium oraz z trójkondygnacyjną wieżą lekko wysuniętą przed lico od strony południowej. Wieża flankowana jest parą wieżyczek, w których znajdują się klatki schodowe. Po obu stronach prezbiterium znajdują się, niemal równe szerokością nawie podłużnej, przybudówki, w których mieszczą się: od zachodu zakrystia, a od wschodu kaplica.

Kościół jest murowany z cegły na kamiennym cokole, a jego korpus jest oskarpowany. Nawa główna i transept nakryte są dachami dwuspadowym, a na ich przecięciu znajduje się sygnaturka. Nawy boczne nakryte są dachami pulpitowymi.

Elewacje kościoła są otynkowane z dekoracją ramową i neobarokowym detalem. Otwory okienne są zróżnicowane zarówno jeśli chodzi o wielkość jak i o kształt; w prezbiterium znajdują się otwory okienne zamknięte łukiem pełnym, w nawach bocznych zamknięte odcinkiem łuku, zaś w nawie głównej trójdzielne kształtem nawiązujące do wolich oczu. Pozostałe otwory okienne są owalne, prostokątne lub mają fantazyjne kształty. W niektórych z nich zamontowane są okna witrażowe.

Fasada kościoła jest pięcioosiowa ze znajdującą się centralnie trójkondygnacyjną wieżą flankowaną przez niższe wieżyczki. Umieszczone w osi środkowej wejście główne flankowane jest ukośnie ustawionymi filarami, na których znajdują się figury świętych, a zwieńczone jest trójkątnym naczółkiem. W przyziemiu osi zewnętrznych znajdują się wejścia, a powyżej otwory okienne. W ostatniej kondygnacji wieży ponad otworami okiennymi znajdują się tarcze zegarowe. Wieża środkowa oraz dwie wieżyczki boczne nakryte są hełmami z latarnią.

Elewacje ramion transeptu również potraktowane zostały dekoracyjnie: są trójosiowe z otworami okiennymi znajdującymi się w osi środkowej. W osiach zewnętrznych znajdują się nisze, w których ustawione zostały figury świętych. Elewacje zwieńczone są wysokimi szczytami o wolutowych spływach.

Wnętrze kościoła nakryte jest sklepieniem kolebkowym z lunetami. Artykułowane jest arkadami zamkniętymi łukiem pełnym. Ściany zdobione są dekoracją sztukatorską i polichromiami wykonanymi przez Klinka z Babic k. Głubczyc, który dekorował również świątynię w Zubrzycach oraz wykonał dekorację jednej z kaplic kalwaryjskich na Górze św. Anny.

Znajdujące się w kościele wyposażenie pochodzi częściowo z poprzedniej świątyni. W jego skład wchodzi m.in. barokowy ołtarz główny wykonany przez Jana Krzysztofa Königera z Wrocławia, ołtarze boczne ambona oraz obrazy.

Święta Jadwiga

Z wcześniejszego wyposażenia kościoła zachował się również wizerunek św. Jadwigi, namalowany przez Josepha Fahnrotha. Obraz został wkomponowany w retabulum architektonicznego ołtarza bocznego znajdującego się bocznej kaplicy, w której umieszczona została płyta nagrobna proboszcza M. Ganczarskiego. Kompozycja poprowadzona została po diagonali. W lewym dolnym rogu przedstawienia widać klęczącą na stopniu ołtarza postać św. Jadwigi, przed którą leżą na poduszce korona królewska i berło. Odziana w habit cysterski i płaszcz królewski święta wpatruje się w sylwetkę błogosławiącego jej Ukrzyżowanego Chrystusa, ukazanego w prawym górnym rogu na tle rozświetlonego nieba.

Zabytek dostępny.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 25-08-2015 r.