Historia

1335 r. - pierwsza wzmianka o kościele.

1 poł. XIV w. - budowa kościoła.

1603 r. - modernizacja renesansowa.

XVII/XVIII w. - przebudowa barokowa.

1885 r. - regotycyzacja.

1968 r. - remont.

Opis

Kościół wzniesiono w 1. poł. XIV w. w stylu gotyckim. Przeszedł renesansową modernizację w 1603 r. i barokizującą przebudowę na przeł. XVII/XVIII w. W 1885 r. poddano do regotycyzacji. Większy remont przeprowadzono w 1968 r.

Świątynia jednonawowa, oskarpowana, z dwuprzęsłowym korpusem sklepionym krzyżowo i prostokątnym prezbiterium od wsch., krytym późnorenesansowym sklepieniem krzyżowym. Od zach. do nawy przylega oskarpowana wieża na planie prostokąta, zwieńczona iglicą, na której wiatrowskaz z datą 1603. Do prezbiterium od południa dostawiona zakrystia, do nawy od północy kruchta. Dachy dwuspadowe pobite blachą.

Dwa kamienne krzyże, być może pierwotnie pokutne: na szczycie prezbiterium i w zwieńczeniu zachodniej elewacji wieży. W prezbiterium kościoła znajdują się regotycyzowane ostrołuczne otwory okienne oraz ostry łuk tęczowy.

Na ścianach prezbiterium i podłuczu tęczy polichromia z 3. ćw. XIV w., na której program ikonograficzny, będący katechetycznym programem treściowym, składają się: grzech pierworodny, dzieciństwo i pasja Chrystusa (cykl pasyjny obejmuje 19 wyobrażeń), Zaśniecie NMP, Sąd Ostateczny, Matka Boża Miłosierna, św. Michał, prorocy, oblicza Chrystusa, panny mądre i głupie. Malowidła zgrupowane są w trzech strefach, oddzielonych od siebie pasami ornamentu geometrycznego.

Wyposażenie kościoła neogotyckie.

Po południowej stronie kościoła znajduje się dawny cmentarz (obecnie nieużytkowany), na którym zachowały się ciekawe przykłady sztuki sepulkralnej, m.in. unikalna dwujęzyczna (rosyjsko-niemiecka) ceramiczna plakieta, poświęcona żołnierzom rosyjskim poległym w I wojnie swiatowej.

Kościół zazwyczaj zamknięty, możliwość oglądania z zewnątrz bez ograniczeń.

Oprac. Krzysztof Czartoryski, OT NID we Wrocławiu, 22.06.2015 r.