Stanowi przykład ludowej architektury drewnianej powstałej XIX w.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1349 i prawdopodobnie wówczas powołana zostaje pierwsza parafia. Proboszcz (Jan) wzmiankowany jest dopiero w 1445 r.  Kościół, wzniesiony ok. poł. XIV w., przetrwał do początków XVI w. Kolejna świątynia (pw. św. Anny) wzmiankowana w 1598 r. dotrwała jedynie do połowy XVII stulecia. Przed rokiem 1650 kolejną świątynię wystawiła rodzina Mdzewskich. Jednak również i ten obiekt istniał niewiele ponad sto lat, gdyż spłonął w 1752 r. Trzy lata później rozpoczęto budowę zachowanego do dzisiaj kościoła, którą ukończono w roku 1756. Został on ufundowany przez Karola Mdzewskiego, skarbnika winnickiego, miejscowego posiadacza dóbr. Drewniana dzwonnica została wybudowana nieopodal kościoła w XIX w.

Opis

Dzwonnica usytuowana jest na terenie przykościelnego cmentarza, od strony południowo-zachodniej kościoła, w pobliżu wejściowej bramy, zwrócona jest wejściem w kierunku wschodnim. Wykonana w konstrukcji słupowej, oszalowanej pionowymi deskami z oblistwowaniem. Nakryta jest dachem krokwiowym, namiotowym, krytym blachą. Rozplanowana na rzucie kwadratu, dwukondygnacyjna, Z każdej strony, w górnej kondygnacji symetrycznie umieszczone cztery otwory dzwonowe przesłonięte drewnianą żaluzją. W dolnej, od strony wschodniej, symetrycznie umieszczone zostały jednoskrzydłowe drzwi wejściowe zawieszone na fabrycznych zawiasach.

Obiekt dostępny podczas mszy oraz po uprzednim umówieniu się z proboszczem parafii. 

Oprac. Jerzy Szałygin, OT NID w Warszawie, 24.09.2018 r.