Ich pd. przebieg powtarza żelbetowa estakada kolejowa z pocz. XX w.

Historia

Pierwszy pierścień kamiennych murów z czworobocznymi basztami wzniesiono w latach 1291-1299, w miejscu poprzednio istniejących obwarowań drewniano-ziemnych. Po wojnach husyckich, ok. poł. XV w. rozbudowane o drugi zewnętrzny pierścień, niższy, z fosą wodną. Ok. 1475 r. wzniesiono wydłużone, półkoliście zamknięte basteje, wśród nich obronną kaplicę św. Antoniego. W czasie wojny trzydziestoletniej mury uszkodzone, następnie odbudowane. Rozbierane od 1748 r., ostatecznie formalnie zlikwidowane po 1823 r. Na ich miejscu założono promenady (po 1810 r.). Kolejny odcinek muru rozebrano w 1899 r., a dalsze zniszczenia reliktów fortyfikacji nastąpiły w czasie walk o miasto w 1945 r.

Opis

Pierścień umocnień posiadał fosę zasilaną wodami rzeki Strzegomki oraz 5 bram miejskich: Jaworską (od pn.), Wrocławską (od wsch.), Nową (od pd.), Świdnicką (od pd.-wsch.) i Grabińską (od pd.-zach.), z których żadna się nie zachowała. Przy bramie Nowej wzniesiono obronną basteję - kaplicę św. Antoniego, istniejącą do dziś.

Zachował się pd.-zach. odcinek wewnętrznego i zewnętrznego pierścienia murów, Baszta Ptasia przy ul. Kamiennej oraz obudowany garażami fragment przy kościele Karmelitów. Kamienna Baszta Ptasia wzniesiona w 1378 r. z fundacji mieszczanina Heinricha Eckerhartsdorffa, na planie prostokąta, przechodząca w ośmiobok, zwieńczona ostrosłupowym hełmem z lukarnami.

Mury dostępne bez ograniczeń, wejście na Basztę Ptasią ograniczone.

Oprac. Krzysztof Czartoryski, OT NID we Wrocławiu, 27.10.2014 r.