Historia

Kościół wzniesiono na miejscu poprzedniej świątyni w końcu XVI w. Na polecenie Marcina Rusieckiego, kanonika gnieźnieńskiego wzniesiono pozbawiony wież budynek na planie krzyża łacińskiego. Wnętrza ozdobiły polichromie autorstwa Andrzeja Radwańskiego z I połowy XVIII wieku. Wkrótce potem, bo w r. 1750 kościół przebudowano: dostawiono dwie kruchty, elewacje ozdobiono szczytami i pilastrami, a we wnętrzach wykonano nowe polichromie na ścianach i sklepieniu nawy. W 1937 r. erygowano w Strzałkowie parafię, wcześniej kościół pełnił funkcję filialną. Rok później obniżono zakrystię. 

Opis

Świątynia położona jest w centrum wsi, tuż przy szosie prowadzącej z Radomska do Kobieli Wielkich. Od południowego zachodu sąsiaduje z dworem (obecnie szkoła i internat), z trzech stron otacza go park dworski. Kościół jest orientowany. 

Jest to obiekt jednonawowy, składa się z połączonych brył nawy, prezbiterium (zrealizowanego na rzucie trapezu), transeptu, dwóch krucht i zakrystii, przylegającej do prezbiterium od północy.

Kościół zbudowano z cegły i kamienia, ściany zostały obustronnie otynkowane, są oszkarpowane od zewnątrz. Wnętrze przekrywają sklepienia kolebkowo- krzyżowe. Więźba dachowa świątyni jest drewniana, płatwiowo- krokwiowa. Dachy pokrywa blacha. 

Rolę elewacji frontowej pełni elewacja wschodnia, zamykająca prezbiterium. Jest ono zamknięte trójbocznie, z oszkarpowanymi narożnikami. Umieszczono w niej okno zwieńczone półkoliście (podobnie, jak w ścianach bocznych prezbiterium). Całość wieńczy barokowy szczyt. Główne wejście do kościoła znajduje się w elewacji zachodniej. Umieszczono je w niskiej, wyodrębnionej z bryły głównej kruchcie zwieńczonej barokowym szczytem, który podtrzymują cztery pilastry. Ściana elewacji jest gładka, flankują ją dwie szkarpy. Całość wieńczy trójpoziomowy szczyt. Elewacja północna złożona jest gładko otynkowanej ściany nawy, ramienia transeptu ( ozdobionego barokowym szczytem i doświetlonego przez smukły otwór okienny) oraz niższej zakrystii. Elewacja południowa jest doświetlona trzema oknami w nawie głównej, otwór okienny posiada także ramię transeptu. Pozbawiona okien jest niska kruchta.

Wnętrze podzielone jest na partię nawy, węższe prezbiterium (położone nieco wyżej) oraz transept. Ściany zdobią polichromie (mi. Tajemnice Różańca). Zachodni kraniec nawy zamyka chór z prospektem organowym. 

Główny element wyposażenia stanowi ołtarz główny, pochodzący z pocz. XVII w., w którym znajduje się obraz MB z Dzieciątkiem. Malowidło zdobi srebrna sukienka oraz dwie korony. Oprócz wizerunku Maryi w ołtarzu tym umieszczono przedstawienia śś. Andrzeja, Piotra i Pawła. W kościele znajduje się epitafium malarza H. Siemiradzkiego, który nabył tutejsze dobra i umarł w Strzałkowie w 1902 r. 

Obiekt dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu.

Oprac. Anna Michalska, NID Oddział w Łodzi, 08.05.2017 r.